Do Adminów - gdyby napływały uwagi, iż notka ta coś tam narusza, to jest podpisana - ze wszystkimi cywilnoprawnymi tego konsekwencjami.
W poprzedniej notce ( kaczazupa.salon24.pl/571891,w-zp-idzie-stare-nowe ) pokazałem, że najprawdopodobniej nie ma żadnych nowych wyliczeń Jorgensena - po usunięciu po uwagach prof. Kowaleczki ze swoich wzorów błędów, Jorgensen najprawdopodobniej dostaje wynik podobny do Kowaleczki czyli koło 90 st. obrotu finalnego, czego nie ujawnia.
Pokazałem też, że symulacja kolizji wykonana przez dr Szuladzińskiego nie tylko nie potwierdza symulacji Biniendy, ale stawia je w bardzo trudnej sytuacji. Binienda raz ujawnił, że przyjmował grubość dźwigarów od 5mm do 20mm podczas, gdy u Szuladzińskiego to 2mm do 4mm. Poza tym Szuladziński symuluje MES kolizję dwóch podobnych elementów - metalowych, pustych w środku struktur, a natepnie jedną z nich porównuje z pniem brzozy na podstawie wyliczeń statycznych. Bez symulacji MES kolizji słupa z pniem symulacja Szuladzińskiego nie pozwala na wyciągnięcie żadnych wniosków dotyczących wyniku kolizji skrzydła z pniem, zaś ponieważ dźwigary u Szuladzińskiego są kilukrotnie cieńsze, na razie można przypuszczać, że symulacje Biniendy dyskwalifikuje. Tylko po co wykonywać porówniania skrzydła z pniem za pośrednictwem słupa, skoro Binienda może wziąć grubości od Szuladzińskiego i zrobić swoją symulację, lub Szuladziński od Biniendy model pnia i zrobić swoją, mogą też obaj wymienić się danymi i przeprowadzić dwie symulacje
Tymczasem Binienda 15.02 na zjeźdźie amerykańskich klubów GP wrócił do tezy, wydawło by się, dawno już wycofanej z obiegu - w lewym dolnym rogu czytelnik może zobaczyć rysunek trajektorii, zgodnie z którą urwany na wysokości 6m nad ziemią fragment skrzydła nie przeleci dalej, niż 12 metrów. Tego Binienda nie pokazwał już nawet w czasie I KS - sprawa, jako wstydliwa wpadka wydawała się być zamknięta od początku 2012 roku.
Michał Jaworski
