W zeszłym roku, 27 grudnia przypadała 90. rocznica wybuchu jednego z nielicznych zwycięskich powstań polskich (dwa pozostałe to: również wielkopolskie z 1806 roku i trzecie powstanie śląskie). Trudno było zauważyć świętowanie sukcesu, minęło ono w cieniu obchodów 65. rocznicy innego zrywu – powstania warszawskiego (dwa - żeby nie wspominać pomniejszych - podobne w duchu, częściowo realiach i skutkach to: listopadowe i styczniowe).
Pierwsze z wymienionych buntów przyniosły zwiększenie polskiego stanu posiadania, korzyści polityczne i chwałę. Drugie – tylko chwałę, aczkolwiek nie naszym przywódcom. (Ciekawym przyczynkiem do trzech wielkich tragicznych powstań jest analiza losów ich inspiratorów, ideologów i wodzów. Przytłaczająca większość z nich dożywała swych dni na emigracji, we względnym spokoju, w glorii bohaterów, nierzadko pisząc apologie zrywów. Wielu z ich podkomendnych i oddanych ich pieczy współobywateli nie miało już tej możliwości. Milczą, bo historię poległych tworzą ci, co przeżyli.)
Powstanie wielkopolskie miało siłę organizacji. W przeciwieństwie do zrywów zakończonych klęską posiadało dużo wcześniej solidne fundamenty: 1) świadomość społeczeństwa będącą efektem wieloletniej pracy u podstaw, głównie działaczy Narodowej Demokracji (ta organizacja miała w Wielkopolsce dodatkowy wyznacznik – wolność osobistą, wynikającą z posiadanej własności); 2) spolonizowanie - wykorzystując wojenne osłabienie Niemiec – administracji; 3) doprowadzenie do przewagi liczebnej Polaków w stworzonych pod koniec I wojny światowej oddziałach samoobrony terytorialnej, wówczas pruskiej Prowincji Poznańskiej, a następnie przekonanie władz w Berlinie, jeszcze w okresie przedpowstaniowym, że przysyłanie dodatkowej niemieckiej pomocy wojskowej dla ochrony prowincji jest zbędne.
Wspólnota członków narodu może mieć wymiar propagandowy, albo konkretny. Czy dziś znalazłby się rozpoznawany na całym świecie, bogaty, wybitny Polak, który tak jak Sienkiewicz czy Paderewski służyłby POLSCE swoim majątkiem, osobą i znaczeniem? Paderewski zamienił spokojny dom w Szwajcarii na poznański hotel, w przeddzień powstania obrzucany przez Niemców kamieniami.
Zwycięstwo powstania wielkopolskiego to polska polityka faktów dokonanych. Po raz pierwszy od dziesięcioleci nie czekaliśmy na pomoc zachodnich „sojuszników”, ale odzyskując zagrabione terytoria doprowadziliśmy do uznania przez obradujących w Wersalu polityków woli Wielkopolan, czujących się częścią Polski, grających w polskiej drużynie.
Czy naród, który czci swoje klęski może odnosić sukcesy?
Czy możemy czerpać siłę z bycia wspólnotą, gdy podskórnie wyczuwamy naszą społeczną dezorganizację?
Bo ostatecznie patriotyzm wynika z tego, czy dobrze czujemy się z sobą.
WIĘCEJ FAKTÓW I DAT Z KALENDARZA HISTORII - m.in.: JASIENICA, KONECZNY, ŁOJEK, J.MACKIEWICZ, S.MACKIEWICZ, MICHALKIEWICZ, PRUS, SUWOROW. TYLKO PRAWDA JEST CIEKAWA. ZROZUMIENIE WCZORAJ DZIŚ, DAJE SZANSĘ ZMIANY JUTRO.
