Słuchając Premiera, a co za tym idzie przyjmując argumentacje bądź, co bądź ważnej persony w kraju, na kolejnym etapie zazwyczaj w lwiej części wariantów osoba, która popełniła ten błąd odczuwa zdegustowanie, cytując klasyka „absmak”. Prezes rady ministrów - zręczna medialna figura - kokietując wprowadza w błąd. Wrażenie, że się zostało orżniętym jest tym dominującym doznaniem wątpliwie przyjemnym dodatkowo wywołującym ukierunkowaną na władzę nieżyczliwość telewidzów.
Wczoraj chciałem obejrzeć posiedzenie dwóch komisji sejmowych w sprawie nie przyznania miejsca na multipleksie TV Trwam. Niestety panujący układ medialny nie pozwolił mi raczyć się widowiskiem, za to na wszystkich tzw. stacjach informacyjnych (jednej linii) można było śledzić na żywo zestresowaną Minister Sportu, która z pokaźnymi wypiekami na twarzy relacjonowała sytuację stadionową na kilka miesięcy przed mistrzostwami. Jest to wystarczający argument, aby protestować przeciwko dyskryminacji toruńskiej telewizji i obywateli, dla których obecnie na szklanym ekranie emituje się sprawy wyselekcjonowane z odpowiednim morałem i to nazywa się różnorodnością i pluralizmem.
Wracając do premiera i kwestii prawdomówności, podczas prezentacji nowych ministrów Donald Tusk przekonywał, że pełnić będą rolę zderzaków, które po kolizji trafią na śmietnik. Szybko przyszło zweryfikować zapowiedzi dynamicznych praktyk, szumnie zapowiadanych ruchów i twardej ręki szefa. Pierwszym, który się napatoczył był Bartosz Arłukowicz Minister Zdrowia po noworocznych perypetiach, jakie zafundował chorym i lekarzom włos z głowy mu nie spadł. Dzisiaj przerabiamy Minister Sportu, jako kompetentny człowiek Platformy o dziale, w którym przyszło pracować pani Mucha ma dość mgliste pojęcie, za to kabaret, jakim włada jest wystarczająco sprawny, produktywny i słodki. Ostatnio był skecz o wspieraniu III ligi hokeja. Panem et circenses.
