Obserwując polską rzeczywistość, gdy chodzi o kadry na każdym szczeblu, gdy analizować przeszłość tych, którym się powiodło w porównaniu do tych, którzy borykają się z trudnościami dnia codziennego, lub którzy wyjechali i wbrew pozorom powodem wyjazdu było nie zawsze tylko i wyłącznie pragnienie poprawy sytuacji materialnej, ale często też zawód z powodów, o których poniżej, należy stwierdzić jasno i dobitnie:
Kariery zrobili przede wszystkim ( z niewielkimi wyjątkami), i to na każdym: od gminnego po centralny szczeblu byli funkcjonariusze jedynie słusznej partii, tamtych socjalistycznych organizacji młodzieżowych, ich dzieci, dzieci funkcjonariuszy UB i innych podobnych, posłusznych wtedy związkowi sowieckiemu i jedynie słusznym władzom.
Ci, którym wiatr w oczy wiał wtedy po 20 latach od odzyskania „wolności” są w sytuacji niezmienionej i cale szczęście, ze Europa otworzyła się dla nas, bo w niej można przed tym wiatrem się osłaniać.
To jest wyraźne i jedyne słuszne przeslanie dla przyszłych pokoleń:
- · Z wiatrem ustawiać się zawsze i czerpać korzyści pełnymi garściami…
Nawet, gdy wiatr zmieni kierunek zawsze można cos na to poradzić( np. spalić archiwa), zeby ponownie z nim się ustawić.
- · Jak już być świnią to zanurzać się w g…nie po czubek głowy i czerpać z tego maximum korzyści. Zanurzenie tylko stop powoduje potencjalnie takie samo potępienie, a korzyści proporcjonalnie mniejsze.
Tak, więc śmieją się nam w nos byli ubecy, którzy niegdyś zanurzali się w w/w substancji po czubek głowy, spoglądają na swoje uśmiechnięte wnuki, których rodzice po studiach zagranicznych (dla innych niedostępnych wtedy) swietnie zarabiają i robią kariery.
Wielu z tych, którzy wyemigrowali właśnie tego śmiechu znieść nie mogło.
