Przykrym jest, że na blogi wchodzą ludzie, których celem nie jest zapoznanie się z problematyką w notce, nie mówiąc już o jakiejkolwiek refleksji i podjęciu merytorycznej dyskusji, lecz aby poniżyć, wykpić, wyszydzić, upokorzyć autora za jego odmienny sposób postrzegania spraw.
Osoby takie przeczytawszy tytuł notki i kilka początkowych zdań orientują się, że notka nie po ich myśli, a autor to wróg, któremu należy dokopać. Pojawiają się komentarze nie mające nic wspólnego, albo bardzo niewiele wspólnego z zagadnieniami w notkach. Kierują dyskusję na inne tory - nieraz bardzo odległe od treści notki. Przepełnione są kpiną, pogardą, arogancją, chamstwem, żenującym prymitywizmem.
Osoby takie mają niezwykły talent do prowokowania awantur, by zaraz je zgłosić do administracji. Ja nie mam cierpliwości do prowokatrów. Nie umiem z przyjaznym uśmiechem tolerować nikczemników. Mogę odpowiadać chamstwem na chamstwo, poniżeniem na poniżenie, lecz w konsekwencji moje komentarze są przez administrację wycinane, komentarze prowokatora zostają, dostaję karę w formie zwinięcia, a zakała dalej sobie lata nie ponosząc żadnej odpowiedzialności.
Dlatego doszedłem do wniosku, że nie ma sensu pozwalać niektórym w ogóle zaistnieć na blogu. Część pajacujących trolli i poważniejszych agresorów wczoraj wyrzuciłem - zbanowałem i wyciąłem ich komentarze. Nadal zamierzam kierować się tą zasadą.
