Otóż w tym artykule, pokażę teorie spiskową wszechczasów, z tym samym podmiotem. Ba, wymyślę ich kilka. Albo kilkanaście. W każdym razie, nie oto chodzi, bym tłumaczył treść (tzw. Treść....), a przeszedł do sedna. Otóż nie przejdę do sedna. Będę niepotrzebnie przedłużał i wymykał się od głównej myśli, na miliony decybeli. Swoją drogą, ciekawa jednstka miary, w kontekście wymykania się od głównej myśli. Skoro milion decybeli, na logikę, ratuję Was! Gdy decybele odejdą, nie będą zagłuszały mojego głosu i ilości decybeli, a Wasze bębenki uszne, odpoczną, chociaż nie mogą (to było Ożywienie, nadanie cech ludzi, zwierzętom/przedmiotom). Bębenki natomiast, nie są aluzją, ożywienie itp. Itp. Itd., a są to prawdziwe bębenki. Przypomnijmy budowę bębenka! (niestety, na wikipedii nie było)
[quote=Wikipedia] Bęben – instrument muzyczny z grupy membranofonów. Składa się z walcowatego korpusu rezonansowego i 1 lub 2 membran. Dźwięk wydobywa się uderzając w membranę bębna pałkami, specjalnymi szczoteczkami, dłonią lub palcami, a także w wyniku jej pocierania. Bęben pochodzi z epoki neolitycznej i należy do najstarszych instrumentów świata.[/quote]
Nic nie wyjaśniłem, bo każdy zna budowę bębna, prawda? Umie ktoś z Was grać na herbacie? Bo chce się nauczyć, ku chwale mnie. Wyjaśnie pisownie słowa mnie. Czemu się tak piszę? Gdyby napisać mńe, wyszłoby podobnie do mne. Brzmi to nieprzekonywująco. Co by się stało, gdyby pisało się i czytało "mńe"? Krótka notatka na ten temat, poniżej. Zapraszam do uważnej lektury. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. Lub nie. Lub tak. Lub nie. W końcu jest wolny wybór w Irlandii, prawda (taka gazeta, w której pisał Józef Dżugaszwili i uzyskał tam pseudonim "Stalin" pod którym to pseudonimem jest bardziej znany i na serwerze majnkrafta ewentualnie zbanowany.
- nikt by tego nie wymawiał.
- trudno było by się tego nauczyć
- w związku z tym, cytat Reja "iż, Polacy nie gęsi, iż swój język mają" byłby niezmieniony
- mniej osób, by do Nas przybywało.
- mniej osób, mówiło by o sobie
No właśnie, skutki były by katastrofalne, jak [s]to, że jestem multi Stanisława Adama Żordyńskiego[/s] kandydatura nieaktywnych graczy WP na prezydenta. Straszne! Bardzo nawet! Jednakże bagnet, nie umiejący wytrzymać w toalecie przez 3 stopy długości, szepce mi do ucha, że nawet nie to jest w tym wszystkim ważne; jednak kto słucha przedmiotów nieożywionych, tylko jakiś kompletny wariat, idiota, kretyn... [uświadamiam sobie, że właśnie to robiłem] mądry człowiek, przystojny mężczyzna, twardy jak skała odważny jak lew... [przypominam sobie, że nie mam w domu bagnetu. I toalety również], dziwak, oszołom, kibic poloni, reptilianin, żyd, mason... [przypominam sobie, że mam toaletę], inteligentny... [aczkolwiek nie ma to nic do rzeczy z bagnetem] prostak. I wszystko co najgorsze w moich słuchawkach i w Słoniu z Serem zamiast głowy, kolonizującego Afrykę już w XIX w. p.n.e.n.e.p (przed naszą erą naszej ery przedniej). Choć przyznam jest to intrygujące, bardzo mało, ale jednak - tak samo jak z cukrem - jest go mało, ale jest taki bardziej fajny, niż nie fajny, beznadziejny, głupi i nie-nie-neocentralnotolerancyjny, cykl koniuktrualny.
