Istnieje coś takiego jak czarna propaganda, której cechami charakterystycznymi są ukrycie nadawcy komunikatu i działanie w sposób perfidny. Np. alianci w czasie II wojny światowej rozrzucali nad Norwegią ulotki podpisane rzekomo przez dowództwo niemieckie krytykujące dezercję. Ale z treści ulotek wynikało, że ucieczka do Szwecji jest łatwa, a internowani tam żołnierze mają się dobrze. Alianci pod pozorem krytyki dezercji zachęcali więc do dezercji.
Przypomniała mi się czarna propaganda, gdy oglądałem w telewizorze reportaż o donosach do ZUS. Podano nawet jak ma wyglądać wzór takiego donosu, przy czym z reportażu jasno wynikało, że osobą na którą trzeba donosić, jest osoba utrzymująca się z drobnego handlu. W żadnym wypadku tzw. samorządowiec tracący stołek i w związku z tym zapadający natychmiast na zdrowiu na pół roku czy rok, dzięki czemu, oprócz odpraw, bierze przez ten czas te kilkanaście tysięcy miesięcznie. Co to, to nie.
A skoro o czarnej propagandzie. Podczas okupacji ktoś w Armii Krajowej (albo poprzedniczce AK) wpadł na pomysł, żeby dezorganizować funkcjonowanie, nazwijmy to, wydziału gestapo zajmującego się analizowaniem donosów, poprzez wysyłanie donosów na nieistniejące osoby. Sprawdzenie każdego donosu kosztowało trochę czasu i wysiłku osoby zatrudnione w tajnej policji, a po drugie osłabiało chęć do sprawdzania donosów, skoro wiele było nieprawdziwych. Mogę więc Polakom zaproponować tą metodę. Trzeba się jakoś bronić.
