Senat przepchnął ustawę dotyczącą urzędów pracy i bezrobotnych, która to sprowadza się do tego, że „prywatne firmy” będą wymyślać sposoby, jak pozbawić ludzi prawa do publicznej opieki medycznej. Jako osobę „długotrwale pozostającą bez pracy”, taka ustawa trochę interesuje.
A miało być tak dobrze, Polska po przyłączeniu do Unii Europejskiej miała znaleźć się w „strefie dobrobytu”, dotacji miało nie tylko wystarczyć dla każdego ale jeszcze urzędnicy mieli prosić ludzi, żeby łaskawie dotację przyjęli, choćby z ociąganiem.
Czytałem komentarze pod artykułami o tejże ustawie i uderzające jest jak wiele osób, sądząc po wpisach są to osoby bezrobotne, uważa, że należy zlikwidować okupowane przez sitwy urzędy pracy. Nie domagają się dotacji, szkoleń, staży czy czort wie czego jeszcze. I może trochę dziwić, że politycy, którzy gotowi są prawie umierać za Krym i kłócić się o kompletne głupoty jakoś nie wpadną na pomysł, aby pozyskać tą grupę wyborców. Ciekawe dlaczego?
Jak nie wiadomo o co chodzi, to wiadomo, że chodzi o pieniądze. Miliony kosztuje utrzymanie urzędów pracy, miliony urzędy pracy rozdzielają między swoich, albo za łapówki, miliony wyłudzają zaprzyjaźnione z urzędnikami firmy organizujące tzw. szkolenia. Jednym słowem jest to poważny biznes i pewnie politycy boją się narazić tym, którzy w tym biznesie kręcą lody. Takie to kreatury nami rządzą.
Czytałem kiedyś wspomnienia Czesława Knoppa z II wojny światowej. Pamiętam, że obawiał się zakwalifikowania do grupy osób nieprzydatnych (albo jakoś podobnie), bo takich Niemcy likwidowali. To mnie i nie tylko mnie czeka. I to w samym środku „strefy dobrobytu”.
