AFORYZMY - autor Zygmunt Jan Prusiński
Szeleści wiersz skrzydełkami drozda - jest mi w tym czekaniu słonecznie.
Czekam pod świętymi japońskimi wiśniami, akurat różowe kwiaty rozkwitają jakby uśmiechem przyciągały jaskółki.
Zdaję się na nią, białą kobietę, nie słucham gór, mórz i jezior.
Jej echo nawarstwione uczuciem, zerwałem konwalie dla Ewy dziko rosnące.
Kobieta idzie do mnie, ma czerwoną sukienkę gładką jak skórę.
Uwodzi mnie czystością wobec nut które układam dla niej.
Pomiędzy przystankami modyfikuję lot kukułki.
Zatrzymuję się przy strumieniu, tu kiedyś Juliusz Słowacki pisał poematy.
Bajkowa kwiaciarka umie się uśmiechać, lubią ją kwiaty.
Skradają się motyle czerwcowe a bajkowa kwiaciareczka śpiewa moją piosenkę do samego wieczora.
Wracając z lilią usłyszałem jak pokrzywy się kłóciły, która z nich jest ważniejsza.
Poszedłem tam gdzie brzozy graniczyły z dzikim stawem - dlaczego dziki bo nie miał nazwy.
