Rząd chce wprowadzić nową składkę obowiązkową, tak zwane Ubezpieczenie od niedołężności. Naszły mnie takie oto przemyślenia...
Jest rok 2020. Przeciętny mężczyzna, lat 25 po studiach. Odejdzie na emeryturę po 40 latach w wieku 65 lat. Zakładam optymistycznie, że średnia krajowa płac wzrośnie o około 10%, czyli z 3100 zł zrobi sie 3500 zł. Jakość życia ulegnie poprawie, więc i średnia długość życia wyniesie nie 71, tylko 75 lat. Do czego zmierzam...
40 lat (x) 12 miesięcy (x) 3500 zł = 1 680 000 zł.
Ubezpieczenie od niedołężności -> 1% (x) 40 lat (x) 12 miesięcy (x) 3500 zł = 16 800 zł.
Z moich, jakże uproszczonych na potrzeby tego posta obliczeń wynika, że przeciętny mężczyzna wpłaci do skarbu państwa 16 800 zł na zabezpieczenia swojej starości po przekroczeniu 75 lat, które przepadną z jednej prostej przyczyny... Jak napisałem wyżej, średnia wieku, mimo że wzroście, to będzie wynosić własnie 75 lat, czyli "pan przeciętny" nie dorzyje swojej niedołężności...
Wiem, że "przeciętny" Kowalski nie istnieje. Wiem, że przytoczony tu tok myślenia nie jest do końca poprawny, ale chciałem, jak mam to w zwyczaju, obrazowo ukazać, moim zdaniem, bezsensowność tego pomysłu... Jednak wierzę w inteligencję czytelników, więc sposób wybrałem taki a nie inny. Dokładnymi analizami niech zajmą się ekonomiści.
Pozdrawiam.
