„Jeśli ma się siły i ma się takie rzeczy ochotę robić, to po co się na siłę powstrzymywać?” - pytała retorycznie Weronika Marczuk-Pazura w odpowiedzi na, niewątpliwie podstępne, pytanie dziennikarza „Super Ekspresu” o ulubioną książkę. Również zastanawiacie się, co z literatury fascynuje był żonę serialowego posterunkowego Cezarego Cezarego? Jest to oczywiście literatura faktu, a konkretnie opowieść autobiograficzna Anny Dymnej. Dlaczego? „To, jaką ilość pracy - i aktorskiej i właśnie społecznej - pani Ania wykonuje, jak wielkie serce ma, to jest dla mnie tylko takim przykładem tego, że można wiele rzeczy na raz robić.” I rzeczywiście można. Jednocześnie być jurorem w You Can Dance, o którym to programie mamy pewne pojęcie i nie chcemy mieć większego, lecz także Prezesem Zarządu WSEInfoEngine SA (aktualnie w stanie spoczynku), o której to instytucji wiemy tyle, że: „Misją spółki jest przyczynianie się do wdrażania zasad i wartości Corporate Governance poprzez zwiększenie przejrzystości działania spółek giełdowych, a także zwiększenie możliwości realizacji swoich praw przez akcjonariuszy.”
Można powiedzieć, że misja zakończyła się powodzeniem. Spółce udało się wpłynąć na przejrzystość działania spółek nie tylko giełdowych, ale też tych dopiero do bycia giełdowymi aspirujących - jak Wydawnictwo Naukowo Techniczne. Nie obyło się to bez małej pomocy CBA. Ale ostatecznie, co może obyć się w Polsce bez pomocy CBA? Przez chwilę przyszło mi do głowy, że las nie potrzebuje CBA. Ale potem pomyślałem, że spółka Lasy Polskie jest firmą władającą największą powierzchnią w kraju. Więc na pewno bez pomocy CBA się nie obejdzie. Już się nie obeszło. CBA więc interesują również lasy. I dobrze. Choć z drugiej strony, co to będzie, kiedy uda się już całą korupcje z Polski wyplenić? Nie wiem, czy słusznie przypisywane jest Piskorskiemu złota myśl: „nie byłoby układu, nie byłoby mostu.” Ale nawet jeśli to nie on ją wypowiedział, to nie przestaje ona jasno świecić, w czasach szalejącego kryzysu, gdy popyt na złoto nieustannie wzrasta. Nikt chyba nie ma wątpliwości, że kapitalizm opiera się na współpracy jego akcjonariuszy i naprawdę trudno wyznaczyć linię między działaniami, które powinny być piętnowane, a tymi, które trzeba uznać za dopuszczalne. Na przykład dlaczego wolno emitować kłamliwe reklamy, ale już pomoc przy zakupie - państwowego co prawda - wydawnictwa uznaję się z czynność naganną? Czy tylko dlatego, że jest państwowe? Czy, gdyby było prywatne, można by to nazwać zwykłą działalnością consultingową? Zapewne. Obawiam się, że dla pani Weronika różnica z pewnością się zaciera.
Ostatecznie jedynie pani Marczuk-Pazura, podobnie jak Anna Dymna, korzystała ze swoich licznych talentów, których zresztą jeszcze nie zdążyłem tu wymienić. Bo jest nie tylko jurorką i prezeską. Swojego czasu również tańczyła na rurze, skończyła studia prawnicze, występowała w serialu Plebania i wciąż dowodzi firmie producenckiej Sting Communication (aktualnie z aresztu). Co można wyprodukować z aresztu, przekonamy się zapewne wkrótce, bo jestem pewien, że osoba tak hojnie przez naturę obdarzona nie spocznie w swych aktywnościach również w tak trudnych okolicznościach, w jakich się obecnie znalazła. Co będzie, zobaczymy. Teraz możemy tylko kontemplować rezultaty postmodernistycznej moralności sytuacyjnej opartej na zdaniu: „Jeśli ma się siły i ma się takie rzeczy ochotę robić, to po co się na siłę powstrzymywać?” Czasami obawiam się, że tych, którzy mają siłę i ochotę robić, może powstrzymać tylko inna siła. Ale czasem wydaję mi się, że wystarczyłoby odmienne zaprojektować instytucje, aby układ sił się zmienił. Instytucje, w których jurorzy You Can Dance nie pracują na Giełdzie Papierów Wartościowych. Nawet, gdy są tak wszechstronnie uzdolnieni jak pani Weronika. Oczywiście wolałbym takie instytucje, pośród których w ogóle nie ma miejsca na Giełdę Papierów Wartościowych, ale to już marzenie z dłuższym terminem realizacji.
Jaś Kapela
Felieton ukazał się na witrynie www.krytykapolityczna.pl.
