Dawidowi Wildsteinowi z Gazety Polskiej Codziennie, w chyba nie do końca zamierzony sposób, udało się uruchomić całą kampanię publicystyczną przeciwko Rafałowi Ziemkiewiczowi. Zaczęło się od jego listu, w którym odniósł się on do wypowiedzi Ziemkiewicza na spotkaniu ze studentami ze Szczecina (dostępnych w serwisie youtube). Ziemkiewicz roztrząsał kulturowe i społeczne okoliczności w jakich zaistniał endecki antysemityzm w II RP. List Dawida w pewnym stopniu wypowiedzi Ziemkiewicza interpretował, czy - jak chce Ziemkiewicz - nadinterpretował, w pewnym stopniu się nimi niepokoił, oburzał i stawiał pytania.
W ślad za listem pojawiły się kolejne fakty: tydzień temu Gazeta Wyborcza przedrukowała wybór cytatów z Dawida Wildsteina, a wczoraj tygodnik Newsweek poświęcił sprawie, aż dwa materiały. W pierwszym z nich Piotr Paziński, redaktor naczelny żydowskiego pisma "Midrasz", oskarża Ziemkiewicza o "antyżydowskie filipiki". Pogardliwie demaskuje go jako manipulatora wybielającego endecję i rozmywającego, a nie wyjaśniającego problem antysemityzmu.
Drugi z nich to wywiad Piotra Bratkowskiego z Agatą Bielik-Robson z Krytyki Politycznej, która wprost demaskuje Ziemkiewicza jako "antysemitę", a także szeroko roztrząsa kondycję polityczno-narodową... autora początkowego listu, czyli Dawida Wildsteina.
Te same wątki podejmuje w przedwczorajszym tekście na stronach Krytyki Politycznej. Ale stwierdza w nim także: "Jeśli Ziemkiewicz w swojej obecnej fazie nie jest antysemitą, to kto nim w ogóle jest? I tu się zaczyna właściwa dyskusja. Kto ma prawo kogo nazywać antysemitą i co epitet antysemity znaczy – jeśli znaczy w ogóle."
Pytanie bez wątpienia frapujące. Dlatego Bielik-Robson - jak przystało na sprytną intelektualistkę pozującą na autorytet moralny - w dalszej części tekstu odpowiedzi na to pytanie nie udzieli.
Odpryskiem tej serii zaczepek pod adresem Ziemkiewicza jest cała seria tekstów i polemik towarzyszących. Jak to zwykle w takich sytuacjach polscy Żydzi zajmują się głównie sobą nawzajem, dywagacjami nad antysemityzmem i stosunkiem do Izraela. Kondycja Polaków, czy to w II RP, czy to w dzisiejszym państwie, pojawia się w nich o tyle, że z reguły antysemici muszą mieć jakąś narodowość i w przypadku naszego państwa jest to akurat głównie narodowość polska. (...)
Pozostałą część tekstu można przeczytać w serwisie prawy.pl
