Jedyny sukces rządu Donalda Tuska w sferze finansów publicznych to i tak połowiczna ustawa o pomostówkach. Poza tym sfera ta to jedno wielkie zaniechanie, ale dotąd rząd niczego istotnego nie zepsuł (bezsensowna podwyżka VAT jest przynajmniej odwracalna). Dziś nawet ta wymówka odejdzie w przeszłość: rząd debatuje nad projektem likwidacji reformy emerytalnej.
Tak, likwidacji, choć rząd głosi, że intencje ma inne. Media od rana spekulują, jaką obniżkę składki do OFE (dziś 7.3%) wybierze rząd - do 5, czy 3, a może 2 pkt? Czy całość różnicy raczy zamienić na "obligacje emerytalne"? Powiadam: to nieważne! Przesyłając projekt do Sejmu rząd straci nad nim kontrolę, uwolni demony populizmu, a efekt może być tylko mniej lub bardziej węgierski.
Media, jak rzadko, są dość zgodne w krytyce projektów rządu, ale jeszcze rzadsza jest zgodność w Sejmie. Obrońców OFE tam nie ma, istnieje tylko gradacja wrogości. PSL od dawna nie kryje (forsuje to w projektach resortu pracy), że chce co najmniej przejścia na dobrowolność składek na OFE. PiS ustami swego prezesa zadeklarowało w tym miesiącu, że pomysł PSL popiera, a nawet "idzie nieco dalej". PJN w tym tygodniu ogłosiła plan zgrubsza zgodny z PSL-owskim. SLD chciałoby OFE zlikwidować lub przynajmniej zawiesić składki na ich rzecz.
Dotąd, dopóki trwał spór wewnętrz rządu, PO była w Sejmie mimowolnym i niemym obrońcą OFE. Gdy do laski wpłynie projekt ustawy, Platforma nie będzie wszak bronić OFE wbrew własnemu rządowi. Nie będzie miała żadnej odpowiedzi na coraz dalej idące pomysły. Skoro można obciąć kasę dla OFE, to czemu nie odciąć jej całkiem? Skoro można odciąć - czemu nie zabrać tego, co mają? Budżet w potrzebie, wybory za pasem.
Polityka to nie sesja naukowa, rząd to nie sztab ekspertów. Działa w politycznym otoczeniu, nie może udawać, że jest inaczej. Proponując tu i teraz ograniczenie składek na OFE rząd Tuska bierze na siebie odpowiedzialność za ich likwidację. Uruchomi bowiem lawinę, której nic już nie zatrzyma. Pa, pa, OFE. Pa, pa, emerytury.
