Od jakiegoś czasu niezwykle się cieszę, że nie dane mi było wylosować ani jednego biletu na Euro 2012. Po dzisiejszym, żenującym meczu moja radość staje się coraz większa.
Człowiek czeka na ten mecz kadry z pół roku. I co dostaje? Paru chłopów, którym się nie chce ruszyć tyłka, aby zagrać jakąś dynamiczną akcję. Pierwsza połowa, a szczególnie pierwsze 20 minut, to była katastrofa narodowa. Narodowa, bo wszyscy przeżywaliśmy to coś razem, wspólnie. Oglądaliśmy bandę nierobów nie umiejących zadowolić mało wymagającej widowni naszego kraju (o przepraszam, z wyjątkiem Radka Majdana). CO roku oglądamy coraz większą miernotę. Teraz bardzo, naprawdę bardzo żałuję, że na ławce trenerskiej kadry nie siedzi Leo Beenhakker, a zajmuje to miejsce jakiś przypadkowy człowiek.
Rozczarowanie przeistacza się w złość. Mamy kilku (malutko) niezłych zawodników, ale nikt ich nie potrafi zmobilizować do poważnej gry. Można odnieść wrażenie, że piłkarze grają przeciw selekcjonerowi. I robi się to coraz bardziej prawdopodobne.
Powinniśmy przegrać ten mecz i to sromotnie. Gruzja miał dwóch zawodników na przyzwoitym, europejskim poziomie, ale i tak wyglądała lepiej niż Polska. Nie chce mi się powtarzać apelu o zdymisjonowanie Smudy. Wiem, że to nic nie da. A my i tak będziemy trwać w tej miernocie. Lepiej przestać oglądać kadrę. Nadmierne zdenerwowanie szkodzi zdrowiu i urodzie, co jest w tym momencie o wiele ważniejsze niż banda chamów, którzy nie potrafią wymienić między sobą kilku podań.
Bogu dzięki, że zakończył się ten żałosny spektakl. Nie kupujcie biletów na Meksyk i nie oglądajcie tego w telewizji. To nie ma sensu. Oni nas OLEWAJĄ non stop. Więc i my olejmy ich tym razem.
Oglądając mecz, przypomniał mi się tekst Charlesa Bukowskiego "All the Assholes in the World and Mine". Gra naszej kadry przywołuje skojarzenia tylko z jednym...
