Przeczytałem tekst autora, którego cenię, pana Piotra Skwiecińskiego.
Z treści odniosłem wrażenie, ża autor uznał, że może co dobrego wyniknąć z podliwywania się żydom jako narodowi. Nie podzielam tego stanowiska, a próby dezauowania relacji naoczynych świadków zbrodni w Jedwabnem, świadków bezpośrednich, których rozmowy nagrane łatwo może, ten kto chce i dołoży ku temu starania odnaleźć, powodują wręcz doznania estetyczne nazwane obrzydzeniem. Istotnie w polityce pańswtwa niemieckiego w tamtym okresie jako spektrum działań była inspiracja, jednakże naoczni świadkowie, wówczas niekiedy jeszcze dzieci, opisują bezpośrednie sprawstwo ludzi w mundurach niemieckich. Niepodoba mi się dokładanie ręki do fałszowania historii przez pana Piotra, jakikolwiek miałoby to cel. Bardzo cenię jego zdanie, często się zgadzam, jednakże nie w kwestii sprawstwa w Jedwabnym, bo wymagało by to po prostu stwierdzenia, że te wówczas dzieci czy podrostki, kłamały opisując, że widziały to co widziały. Wydaje mi się to głęboko wątpliwe, choć nie można wykluczuć, że mogły pojawić się pojedyńcze osoby dobrowonie biorące udział w całym zajściu, bo nie można mówić, że w zajściu brały osoby przymuszone, tak jak ewangeliczny Szymon z Cyreny przymuszony do niesienie krzyża.
