Przeczytawszy gorzką reflekcję J. S.: "Życie zwyciężyło z Dekalogiem i mało tego, zwycięża codziennie", warto w odpowiedzi przytoczyć pytanie św. Pawła apostoła z Listu do Galatów. "Tego jednego chciałbym się od was dowiedzieć, czy Ducha otrzymaliście na skutek wypełniania Prawa za pomocą uczynków, czy też stąd, że daliście posłuch wierze ?" W Liście zaś do Rzymian mówi: "A wiemy, że wszystko, co mówi Prawo, mówi do tych, którzy podlegają Prawu. I stąd każde usta muszą zamilknąć i cały świat musi się uznać winnym wobec Boga, jako że z uczynków Prawa żaden człowiek nie może dostąpić usprawiedliwienia w Jego oczach. Przez Prawo bowiem jest tylko większa znajomość grzechu". Jeśli wiec ktoś pokłada całą swą nadzieję w wypełnianiu dekalogu, to nie przytaczając już cytatów mocniejszych, zgodnie z prawdą można rzec, że niezawodnie dozna zawodu, co można słowami św. Pawła z Listu do Rzymian napisać "nie chcąc uznać, że usprawiedliwienie pochodzi od Boga, i uporczywie trzymając się własnej drogi usprawiedliwienia, nie poddali się usprawiedliwieniu". Refleksja pana J.S. napawa smutkiem i tak powinna napawać, ale to nie mądrość smutku zwycięża. Czasem niektórzy z nas się zastanawiają, jak to możliwe, że dobry Bóg wejżał na takiego grzesznika jak ja. Przecież to, tyle tego i tametego i codzienni zwycięża ten kamień. Owszem, wypełnianie dekalogu jest świadectwem, jak myślę, ale świadectwem wiary wnioskowanej z uczynków. Jest bardzo fajne pytanie włśnie w Liście do Galatów "Czyż jesteście at tak nierozumni, że zacząwszy duchem, chcecie kończyć teraz ciałem" ? Moim zdaniem, pytanie dla chrześcijanina jest bardzo dobre, bo skoro trzeba nam się narodzić z wody i ducha to wypada być jak już: rozumnym !.
