Zobaczyłam sobie wczoraj film "Zaginiona dziewczyna"...
Oddam tu głos Łukaszowi Muszyńskiemu - z którego recenzjami wyjątkowo często się zgadzam.
"Prowadzona dwutorowo narracja okazuje się świetnym zabiegiem dramaturgicznym, ale ma też drugie dno.
Pozwala widowni zajrzeć za fasadę związku Dunne'ów, spojrzeć na łączącą bohaterów relację zarówno z jej, jak i jego punktu widzenia. Fincher i Flynn (będąca również autorką scenariusza) przypominają, że nawet największe miłosne uniesienia rozmywają się z czasem w rutynie, a plany na przyszłość pękają pod naporem problemów i klinczu wzajemnych oczekiwań.
Nie bez powodu jeden z zagranicznych recenzentów, pisząc o literackim pierwowzorze, stwierdził że "autorka na nowo odkrywa małżeństwo jako baśń o cynicznej symbiozie".
Starcie dwojga zaobrączkowanych drapieżników ogląda się w nieustającym napięciu także dzięki odtwórcom głównych ról.
Kwadratowy zazwyczaj Affleck wypadł znakomicie w roli złotego chłopca, który w kryzysowych sytuacjach okazuje się niedojrzałym, samolubnym dzieciakiem.
Pike to godna następczyni Bergman, Kelly i Hedren – wyjęta ze snów Hitchcocka lodowata blondynka, róża manhattańskich salonów, przesadzona siłą na rolniczy grunt Missouri."
To prawda, że w wielu filmach Affleck jest bezbarwny, papierowy. Tu jednak podźwignął rolę.
Ktoś z widzów napisał, że oboje zasłużyli na to, co ich spotkało. Że niby współwina, symetria.
Jak można zrównać psychopatię z próbami ochrony przed nią? Niedojrzałymi próbami, ale jednak ochrony.
Nie mogę rozwinąć, by nie psuć "zabawy" tym, co jeszcze nie widzieli.
A mocno polecam - też dla zaplątań - w fabule mocno zarysowanych, ale w naszym życiu jakże często obecnych.
Kiedy długo nie wiemy o co "kaman" i jednak patelnia iluminacji kosi z całej mocy potylicę wiedzą!
Naprawdę polecam.Myślę, że naprawdę warto. Choćby dla wizji jak może wyglądać premedytacja mocno zaburzonego partnera/ki. Prawie...majstersztyk.
