9 marca
Sąd Najwyższy w składzie Kazimierz Jaśkowski – przewodniczący, Andrzej Wasilewski – sprawozdawca, i Andrzej Wróbel, postanowieniem z dnia 18 stycznia 2002 r., uznając, że rzecznik praw obywatelskich nie jest uprawniony do wnoszenia rewizji nadzwyczajnej od wyroku NSA w sprawie ze skargi spółki akcyjnej na decyzję organu podatkowego, odrzucił rewizję nadzwyczajną, zauważając co następuje:
„Art.208 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietna 1997 roku stanowi, że „rzecznik praw obywatelskich stoi na straży wolności i praw człowieka i obywatela, określonych w Konstytucji, oraz innych aktach normatywnych”. „Natomiast zakres i sposób działania rzecznika praw obywatelskich, określa Ustawa z dnia 16 lipca 1987 roku o Rzeczniku Praw Obywatelskich, art.1 ust.2, oraz art.9 i art.14”. „Jeżeli więc, na podstawie art.57 ust.2 Ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, rzecznikowi praw obywatelskich, przyznana została kompetencja do wnoszenia do Sądu Najwyższego rewizji nadzwyczajnej od orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, które rażąco narusza prawo lub interes Rzeczpospolitej Polskiej, to oznacza to, iż stosownie do zakresu swojej właściwości rzecznik praw obywatelskich może korzystać z legitymacji prawnej do wniesienia rewizji nadzwyczajnej jedynie w sprawie, w której zagrożone zostały „wolności i prawa człowieka i obywatela określone w Konstytucji, oraz innych aktach normatywnych”.
„W rozpoznawanej sprawie, rzecznik praw obywatelskich, wniósł rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalającego skargę podatnika na decyzję Izby Skarbowej w przedmiocie zobowiązania w podatku akcyzowym, gdy podatnikiem tym, nie była osoba fizyczna, lecz spółka kapitałowa”.
„Tym samym, wniesienie rewizji nadzwyczajnej przez RPO było NIEDOPUSZCZALNE i nastąpiło z przekroczeniem granic przysługującej RPO legitymacji prawnej do korzystania z tego nadzwyczajnego środka prawnego w celu ochrony „wolności i praw człowieka i obywatela” /III RN 199/00/”.
Jednak ten wyjątkowo słuszny, bo mający oparcie w Konstytucji i Ustawie o RPO pogląd prawny, obowiązywał w Sądzie Najwyższym jedynie przez 77 dni.
Bo oto już w dniu 5 kwietnia 2002 r, Sad Najwyższy zebrawszy się w tym samym składzie, jedynie sędziego Andrzeja Wróbla zastąpił sędzia Zbigniew Myszka, postanowienie swoje z 18 stycznia 2002r, uznał za całkowicie błędne /III RN 133/91/.
Ciekawe jakimi argumentami prawnymi posłużono się, by skłonić niezawisłych sędziów Sadu Najwyższego, do zmiany swoich poglądów prawnych, i to aż o 180 stopni. Myślę, że nie bez znaczenia może być to, że brat prof. Andrzeja Zolla pan Marcin Zoll, obecny dyrektor Suzuki Motor Poland, w przeszłości bardzo mocno związany był z przemysłem motoryzacyjnym, w tym także z Fiatem i Fordem.
Teraz już procedując w trybie błyskawicznym, Sąd Najwyższy zebrawszy się po raz trzeci w ciągu niespełna pięciu miesięcy, wyrokiem z dnia 6 czerwca 2002r, uchylił zaskarżony przez RPO wyrok NSA i przesłał Ośrodkowi Zamiejscowemu w Katowicach do ponownego rozpatrzenia /III RN 91/01/.
Pan prof. Andrzej Zoll, jak przystało na wybitnego prawnika, jest bardzo uczulony na wszelkiego rodzaju nieprawidłowości towarzyszące powstawaniu prawa. Dawał temu wyraz wielokrotnie, krytycznie oceniając jakość prawa stanowionego przez polski Parlament, nazywając je „bublami lub potworkami prawnymi”, a proces tworzenia przez Sejm prawa określił „legislacyjnymi łamańcami. Łamańce prawne występujące na etapie tworzenia prawa choć, nie powinny się zdarzać, to są dużo mniej szkodliwe niż łamańce prawne stosowane w chwili stosowania prawa. cdn.
