Adam M.
NEW ROMANTIC
Słuchaj chłopczyku!
- Lecz on nie słucha-
Jest wieczór w Polski kąciku,
Przy tobie tylko jest niechęć głucha.
Co tam wkoło siebie chwytasz?
Kogo wołasz; z kim się witasz?
- Lecz on nie słucha.
To jak martwa sroka
Nie zwróci w stronę oka,
To strzela wkoło oczyma,
Tu się łzami zaleje;
Coś niby chwyta, coś niby trzyma;
Rozpłacze się i zaśmieje.
"Tyżeś to w nocy? to ty, Jasieńku!
Ach! aż do śmierci kocha!
Tutaj, tutaj, pomaleńku,
z dala od tego motłocha! *)
Nie lubię Polski.
Źle mnie w złych ludzi tłumie,
Płaczę, a oni szydzą;
Mówię, nikt nie rozumie;
Widzę, oni nie widzą!
Śród dnia przyjdź kiedy... jawnie, nie we śnie
Niech, niech ... trzymam ciebie w ręku.
Gdzie znikasz, gdzie, mój Jasieńku?-
Jeszcze wcześnie, jeszcze wcześnie! -
w moherze mgieł wstaje siwych
świt pełen obawy i lęku.
Gdzie znikłeś? Ach! stój, Jasieńku!
Ja nieszczęśliwy".
Tak się kochanek z kochankiem pieści,
Bieży za nim, krzyczy; pada;
Na ten upadek, na głos boleści, .
Skupia się ludzi gromada.
"Stworzę artykuł! – myślę po cichu -
każdy się nad nim rozszlocha,
Jasio być musi przy swym Jerzyku,
On niemożebnie go kocha!"
Tak żem pomyślał, i wnet zapłakał,
Płaczę i piszę wstępniaka.
”Przestać pedały!" - krzyknie ze złości
z tłumu ktoś, ciska gromy -
ufajcie ludzie mej moralności,
Widzę zarzewie Sodomy.
To jest niezdrowe, tego się wstydzę,
trzeba medyka porady.
Niech sobie jedzie hen za granice,
Tam wstrętne odprawia parady".
"Kochanek czuje – odkrzyknę prędko -
A gawiedź wierzy mym słowom;
Bardziej niż mrocznym ciemnoty pętom
I żółcią dymiącym głowom.
Martwe znasz prawdy - tkwiące w zabobonie,
Widzisz świat dawnym, w biegu zatrzymanym.
Nie znasz prawd nowych, przeszłość cię pochłonie!
Zapatero dał przykład, jak zwyciężać mamy!"
*) licentia Redactorica
