Co ma wspólnego Gina Lollobrygida z Sudetami? Ano, ma - najdłuższą ze szrenickich nartostrad oraz położone na skraju Kotliny Jeleniogórskiej Góry Sokole, z uwagi na wydatne kształty zwane dawniej biustem Lollobrygidy. I można powiedzieć, że biust ten zachował jędrność. Krzyżna Góra stanowi bardziej wysuniętą na południe i wyższą (654 m n.p.m.) z kulminacji Sokolich Gór. Choć wysokością nawet w przybliżeniu nie może równać się z położonymi vis-a-vis Karkonoszami, stanowi świetny punkt widokowy na całe ich pasmo. Czy to z położonej na szczytowej skale platformy widokowej pod postawionym przez karpnickich Hohenzollernów żeliwnym krzyżem, czy sąsiednich, łatwo dostępnych Zamkowych Skał, gdzie można sobie spocząć i odpocząć po krótkim podejściu z Trzcińska, Karpnik czy dla wygodnych - parkingu niedaleko Szwajcarki.
Góry Sokole - widok od północy
A czemu Zamkowe Skały? Bo ongiś, wzniesiono tu, na ostatnim bastionie gór nad kotliną, warownię nazwaną od gnieżdżących się w skałach ptaków, Sokolą. Niewiele z niej pozostało. Pewnej upalnej sierpniowej nocy Roku Pańskiego 1434 w warowni zebrali się przywódcy husyckiego powstania ze sławnym Biedrzychem na czele. Właściciel forteczki Hans von Czyrne sprzyjał, jak im się zdawało, sprawie Taboru, widział bowiem w przetaczającej się przez Śląsk zawierusze okazję do łatwych łupów. Goście nie wiedzieli jednak, że Hans uczył się na błędach i nie zamierzał pozostać po przegranej stronie. Jak w 1410 roku pod Grunwaldem. A po bitwie pod Lipanami ostateczna klęska Taboru wydawała się kwestią czasu. Czyrne przywitał wylewnie czeskich towarzyszy, lecz omieszkał im wspomnieć, że na spotkanie zaprosił jeszcze innych gości. Wojska śląskich mieszczan wtargnęły przed północą i zaskoczyły husytów. W zamieszaniu bitewnym ktoś rzucił pochodnią, a może wystrzelił płonącą strzałę? W każdym razie wybuchł pożar i zamek spłonął. Biedrzycha ujęto, lecz resztki taborytów nadludzkim wysiłkiem przedarły się przez szeregi napastników za mury. Czesi uciekali na oślep. Poniżej rozciągało się skalne urwisko. Gdzieś tak na sto pięćdziesiąt stóp. Zwano je odtąd husyckim.
Krzyżna Skała
Poniżej na zboczach Krzyżnej Góry odznacza się Jastrzębia Turnia, doskonale widoczna z karpnickich łąk. Wracając do samej panoramy ze szczytu obejmuje ona całe Rudawy Janowickie, Pogórze Karkonoskie i same Karkonosze po Góry Izerskie. Zwraca uwagę zwłaszcza wieżyczka niestety zaniedbanego pałacu Hohenzollernów w Karpnikach, dawnego zamku oraz rybne stawy karpnickie (por. legenda tu). Jeśli czegoś w tej panoramie brakuje to przeciwnej, północnej strony, którą z kolei doskonale widać ze szczytowych skałek sąsiedniego Sokolika, również udostępnionych turystom. Ładnie widać stąd przełomową dolinę Bobru i Góry Kaczawskie. Z Krzyżnej Góry na Sokolik trzeba zejść koło wspomnianych Husyckich Skał by potem wspiąć się zakosami na położoną naprzeciw kulminację, na której czubku znajdują się dwie charakterystyczne skałki Sokolik Duży i Mały.
Jastrzębia Turnia na zboczach Krzyżnej Góry
Po eksploracji szczytowego Dużego Sokolika, na którego czubek prowadzą metalowe schodki warto przejść się nieznakowaną ścieżką wzdłuż grzbietu Sokolika, docierając do kolejnych skał stanowiących mekkę wspinaczy, którzy stoją tu w sezonie w niewąskich kolejkach by wspiąć się na ulubioną ściankę. Stoją tu okazałe Sukiennice i wyniosła Krzywa Turnia z potężną ponad 60-metrową zachodnią ścianą, świetnie widoczna z przełączki przy szlaku zielonym do Wojanowa. Po przeciwnej stronie, do zboczy Krzyżnej Góry przytuliło się drewniane schronisko "Szwajcarka" - dawny domek myśliwski Hohenzollernów z 1823 roku.
Dolina Bobru z Sokolika Dużego
Góry Sokole to niewielki, lecz uroczy zakątek Sudetów, o który warto zahaczyć w drodze w Karkonosze przynajmniej na krótki, parugodzinny spacer.
Na Krzywą Turnię
