Zmarł Lee Kuan Yew, wieloletni premier (a faktycznie jedynowładca) Singapuru, człowiek, który przekształcił biedne portowe miasto-państwo w jedno z najbogatszych i najefektywniej zarządzanych państw świata. Zarówno wielkość Singapuru, jak i jego położenie geograficzne powodują, iż wszelkie analogie byłby obarczone ogromnym ryzykiem, ale mimo to warto przypomnieć sobie jakie były podstawy singapurskiego cudu gospodarczego i zarazem awansu cywilizacyjnego:
1. edukacja na najwyższym poziomie;
2. sprawna, bardzo dobrze opłacana administracja;
3. wyplenienie korupcji;
4. bezwzględne stosowanie prawa (tu akurat w stosunku do Lee Kuan Yew najwięcej jest zarzutów, bo prawa w Singapurze były i pozostają drakońskie).
W polityce zagranicznej łączył twardy antykomunizm z umiejętnością utrzymywania relacji z Chinami, co dowodzi w mojej ocenie tego, iż w polityce zagranicznej liczy się przede wszystkim interes własnego kraju.
W polityce kierował się zasadą, zapewne sprzeczną z samą istotą demokracji (w każdym razie na pewno w jej obecnym stabloidyzowanym wydaniu), że rolą polityka jest czynić dla kraju, któremu służy to, co jest dla tego kraju dobre, a nie to, co zdobywa poklask.
Kilka miesięcy temu przeczytałem wspomnienia Lee Kuan Yew pt. "From Third World to First: The Singapore Story - 1965-2000". Wspomnienia światowych przywódców często bywają nudne - te napisane były w sposób bardzo ciekawy. Polecam jako źródło inspiracji.
