Walczycie o JOW z uporem godnym wielkiej sprawy. I słusznie, bo to wielka sprawa, ale sprawa przegrana już na samym początku walki, bo nie znam żadnej Waszej strategii, ani nawet taktyki na ucieleśnienie tej piękne idei. Innymi słowy - nie widzę żadnej mapy drogowej. Bo jak zamierzacie wdrożyć JOW:
1. Przekonać polityków PO? Nawet jak się Panu uda, to zostaniemy ponownie zmieleni?
2. Przekonać elektorat PO? Małe szanse, bo wyborcy Tuska boją się, że ich ulubieńcy stracą pozycję lidera.
3. Przekonać polityków PiS? Niemożliwie, bo Jarosław Kaczyński jest przeciw.
4. Przekonać elektorat PiS? Próbowałem, bez szans, można tylko oberwać, jako rozbijacz prawicy, czy agent wpływu ze strony PO.
5. Przekonać pozostałe partie w Sejmie? Bez szans, bo ich działacze wiedzą, że JOW to polityczna śmierć.
6. Przekonać elektorat pozostałych partii? Patrz pkt. 5.
Pozostaje jedyna możliwa opcja: przekonać do JOW milcząca większość, która wygrywa wszystkie wybory od 1990 r. zdobywając bezwzględną większość (nieoddanych) głosów. Ale nie pozyskacie ich sympatii proponując tylko JOW, bo to nie ordynacja zniechęca ich do udziału w wyborach, lecz totalne zawłaszczenie państwa przez partie polityczne. Logiczne zatem wydaje się powiązanie tych dwóch postulatów: JOW oraz profesjonalna administracja, instytucje państwowe i zarządy spółek SP, obsadzone przez wybitnych specjalistów w służbie publicznej, wyłonionych w otwartych, transparentnych egzaminach konkursowych. Można jeszcze dodać zniesienie immunitetów, które zniechęcają do wyborów znaczną część milczącej większości.
Ja osobiście nie widzę innej szansy na wdrożenie JOW. Man nadzieję, że nie podzielacie poglądu blogera Kokosa26, który jedyną szansę na uzdrowienie naszego państwa widzi w narodowej tragedii.
