30 września 1975 r. w Jarosławiu na Podkarpaciu zmarł mjr Franciszek Przysiężniak ps. „Ojciec Jan”, oficer Narodowej Organizacji Wojskowej i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, dowódca jednego z największych oddziałów partyzanckich na Lubelszczyźnie.
Franciszek Przysiężniak przyszedł na świat 22 września 1909 r. w Krupem koło Krasnegostawu. W 1923 r. wraz z rodzicami przeniósł się do Brodnicy nad Drwęcą, gdzie w 1930 r. ukończył gimnazjum.
W latach 1930–1932 odbył zasadniczą służbę wojskową, w trakcie której ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie odbył praktykę i ćwiczenia w 16 Pomorskim Pułku Artylerii Lekkiej w Grudziądzu.
Od 1936 r. pracował jako pracownik fizyczny w Gdyni. W marcu 1939 r. podjął służbę zawodową w Wojsku Polskim i jako ochotnik zgłosił się do 16. PAL. W pułku tym walczył podczas wojny obronnej 1939 r.
Pod koniec września w okolicach Tomaszowa Lubelskiego dostał się do niemieckiej niewoli, z której zbiegł. Pod zmienionym nazwiskiem przebywał w Ostrowcu, gdzie rozpoczął działalność konspiracyjną. Zagrożony aresztowaniem, udał się w rodzinne strony do Izbicy koło Krasnegostawu. Po nawiązaniu kontaktu z Komendą Narodowej Organizacji Wojskowej otrzymał funkcję oficera organizacyjnego przy komendzie powiatowej.
W 1942 r. Przysiężniak został aresztowany przez Niemców. Odbity przez kolegów z walczącego podziemia, na polecenie dowództwa lubelskiej komendy NOW przeniósł się w rejon lasów janowskich z zadaniem zorganizowania oddziału partyzanckiego. Używał kilku pseudonimów, z których najbardziej popularnym był „Ojciec Jan”.
Noszący kryptonim OP-44 oddział partyzancki Przysiężniaka był jednym z najliczniejszych, najlepiej wyposażonych i zorganizowanych oddziałów NOW. Przez jego szeregi przeszło w sumie ok. 3000 żołnierzy. Zgrupowanie „Ojca Jana” działające na pograniczu ówczesnych województw rzeszowskiego i lubelskiego stoczyło wiele potyczek i bitew z okupantem.
W marcu 1945 r. w Kuryłówce koło Leżajska ubecy zamordowali będącą w zaawansowanej ciąży żonę Przysiężniaka, Janinę, łączniczkę i sanitariuszkę AK. Miesiąc później oddział „Ojca Jana” stoczył w tym miejscu jedną z największych bitew polskich przeciw sowietom, w trakcie której rozbito kolumnę oddziałów NKWD.
Po zakończeniu działań zbrojnych Przysiężniak przeniósł się na Pomorze, gdzie do grudnia 1945 r. pełnił funkcję Komendanta Obszaru V Narodowego Zjednoczenia Wojskowego.
Aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, w maju 1946 r. został skazany na 4 lata więzienia. Na mocy amnestii w 1947 r. wyszedł na wolność. Ponownie aresztowany we wrześniu 1948 r., w więzieniu przebywał do grudnia 1954 r.
Zmarł 30 września 1975 r. w Jarosławiu, tam też został pochowany.
W 1989 r. Franciszek Przysiężniak „Ojciec Jan” został pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika. W 1992 r. wydany na niego w 1949 r. wyrok sądowy został unieważniony.
NINIEJSZY TEKST PUBLIKUJĘ ZA ZGODĄ WYDAWCY PORTALU WWW.PRAWY.PL, KTÓREGO JESTEM PUBLICYSTĄ.
