Media właśnie doniosły, że w stolicy polskiej turystyki, Rewalu, frekwencja pobiła wszelkie rekordy (ok. 80%), czyli prawie zbliża się do tej znanej z wyborów peerelowskich.
Wypadałoby się cieszyć, że społeczeństwo nam dorasta do demokracji (Geremek na pewno się cieszy, gdziekolwiek w tej chwili jest), staje się coraz bardziej odpowiedzialne i mimo urlopowego wyjazdu nie zapomina o spełnieniu swego obowiązku. Gdyby nie jedno ale – ogólna frekwencja wyniosła 55%, a więc nie wszyscy się zmobilizowali. Skoro głosowała połowa uprawnionych, z tego połowa poparła zwycięzcę, to wyboru dokonała 1/4 uprawnionych, wśród których pewnie połowa to turyści. Tak więc określenie „Prezydent wszystkich turystów” jest bardziej adekwatne niż „Prezydent wszystkich Polaków”.
Wygląda na to, że reklama, nadawana nachalnie przez wiele dni, nakłaniająca do głosowania poza miejscem zamieszkania odniosła skutek. Podobnie było w 2007, nastąpił wtedy wzrost frekwencji dzięki akcji „zmień kraj”. Można chyba przyjąć, że ofiarami takich reklamowych nagonek stają się osoby podatne na reklamę, typowe lemingi myślące stadnie, lecące do wyborów na dany sygnał (odruch Pawłowa) jak muchy do... swojego pożywienia. Takim wyborcom wydaje się, że podejmują samodzielnie decyzję, a w rzeczywistości robią dokładnie to czego życzą sobie 'władcy marionetek'. Dla tej grupy wyborców powinno się drukować specjalne karty do głosowania – z już zaznaczoną krzyżykiem kratką przy właściwym kandydacie. Chodzi o to, by do minimum ograniczyć możliwość pomyłki w ferworze głosowania. Wszak wiemy, że w takim audiotele, mimo że pytania są banalnie proste, spora część odpowiedzi jest błędna. A leming zaślepiony antypisowską furią może nie trafić we właściwą kratkę.
