Stało się. Pan Zbigniew Stonoga został bohaterem mediów, przez co jego nazwisko zdominowało polski Internet, w którym i tak od dawna było już całkiem nieźle wypromowane, na skutek akcji z bluzganiem fiskusowi i policjantom. Powstała już cała masa tekstów na temat tego ponurego osobnika, więc nie ma sensu, żebym płodził kolejny, szczególnie, że mam o jego działalności nikłe pojęcie i mógłbym jedynie napisać w jakiejś dłuższej formie, że za grosz temu człowiekowi nie ufam, co nie miałoby większego sensu.
Jako biolog muszę jednak zaprotestować przeciwko nazywaniu p. Zbigniewa owadem albo - co gorsza - robakiem. Co chwilę trafiam bowiem w sieci na wpisy sugerujące, że Stonoga to nazwisko "owadzie", lub wręcz "robacze" ("robaczywe"?). Otóż nie, mili Państwo, wszystkim doskonale znana stonoga nie jest ani owadem, ani tym bardziej robakiem! Nic z tych rzeczy. Stonoga to lądowy skorupiak (na dodatek poruszający się za pomocą ledwie 7 par odnóży krocznych). Czyli, podobnie jak owady, jest to stawonóg. Ale w żadnym razie nie owad, a co najwyżej jego dość daleki krewny. Robaki natomiast, to przestarzały termin taksonomiczny odnoszący się do organizmów o ciele "robakowatym", czyliż pozbawionym kończyn (płazińce, obleńce, pierścienice i inne, kształtem im podobne). Logicznym jest więc, że posiadająca - jak sama nazwa wskazuje - liczne odnóża stonoga robakiem być nie może.
Żeby jednak sprawę skomplikować, zwróćmy uwagę na używany przez Anglojęzycznych termin "Centipede", który odnosi się do gromady wijów (to znów stawonogi) zwanej po polsku parecznikami. "Centipede", czyliż tłumacząc z łaciny coś w rodzaju "sto nóg"... Na upartego można więc stonogę pomylić z parecznikiem, jeśli ktoś czyta dużo "biologii" po angielsku. Ale nigdy z owadem czy robakiem!
Jeśli jesteśmy przy angielskim, to warto jeszcze wspomnieć, że ta nasza swojska stonoga (ów lądowy skorupiak, Oniscus asellus) nazywa się w tym języku "woodlouse", czyli - w wolnym tłumaczeniu - drewniana wesz. I na tym zakończymy.
