Jak na razie widmo POLiDu zniknęło z najbliższego horyzontu czasowego, ale nie łudźmy się, o ile PiS zgodnie z deklaracjami będzie twardą opozycją z pewnością w perspektywie tej kadencji pojawi się wielokrotnie jeśli nie w formie otwartej to ukrytej. Ale odłóżmy to na bok. Każda formacja idzie do wyborów wykrzykując hasła o powszechnym szczęściu, cudzie gospodarczym i (szczególnie w naszym kraju) patriotyczne frazesy. W tych ostatnich PO na tle PiSu wypadała raczej blado, jednak odwołanie się do młodej emigracji miało taki podtekst.
Proza rządzenia brutalnie zweryfikuje zapewne większość z tych deklaracji i propagandziści PO zdają się czynić już odpowiedni podkład pod śmiałą woltę oderwania się od składanych obietnic. Od Tuska nikt nie zażąda by na wierzbie wyrosły gruszki (vide artykuł Moniki Olejnik w dzisiejszym Dzienniku). Jednak pewnych decyzji i rozwiązań nie da się przeprowadzić bezboleśnie. Ich konsekwencje złe lub dobre będą odczuwalne dla ludzi niezależnie od ich nastawienia wobec nowej koalicji.
Zatem co pozostanie po czterech latach rządów tandemu Donald&Waldek? Wzmocniona ciesząca się poważaniem na arenie międzynarodowej RP, czy polityczny karzełek uczepiony u klamki silnych Niemiec, tytułowy PO-land w zjednoczonej Europie.
Ostatnie wiadomości nie nastrajają optymistycznie. Rosjanie skutecznie forsują rurociąg, mówi się o wprowadzeniu euro już w 2012 r., z ratyfikacją traktatu też pewnie nie będzie problemu. Może to wszystko obróci się na naszą korzyść, ale jednak złotówki żal
