Nie. To nie będzie o młodych, wspaniałych ludziach śpiewających uduchowione pieśni i nazywających samych siebie pokoleniem Jana Pawła II. Dziś będzie o zjawisku obrzydliwym i nade wszystko niepokojącym - o pokoleniu JP.
Skąd to się wzięło? Mnie nie pytajcie. Mam jednak dziwne wrażenie, że w obliczu skomplikowanej pisowni wulgaryzmu na ch, jakaś banda oszołomów postanowiła pisać na murach miast długiego literowca - krótkie i proste ortograficznie JP - je... policję. Jednak gdyby to było tylko hasło bazgrane sprayem na murach, nie przerażałoby mnie tak. Prawdopodobna geneza tych dwóch literek wywodzi się z tekstów krakowskich 'artystów' hip-hopu, grupy Firma. A internetowe szczeniactwo podłapało.
Mówią o sobie pokolenie JP. Wklejają obrazki z hasłem na swoje profile na facebooku, naszej-klasie, blogi i fora. Kupują koszulki, robią tatuaże, trollują w Sieci. Wykrzykują wulgarne hasła na ulicy (oczywiście jak patrol policyjny już przejedzie). Najgorzej jest na młodzieżowych portalach typu fotka.pl: czasem dochodzę do wniosku, że JP to stan umysłu.
Jednak... Gdyby nie byłoby to niepokojące, byłoby nawet śmieszne. Tyle, że owym pokoleniem nazywa się coraz większa grupa młodzieży, głównie gimnazjalnej. I tak sobie myślę... Czy skoro owa młodzież nie została w domu nauczona szacunku do przedstawicieli policji, dzięki którym jeszcze jest jakiś porządek, co będzie za kilkadziesiąt lat? Wybaczcie, ale wątpię w to, że owa grupa z pokolenia zorientuje się, jakie hasła głosi i co jest z nimi nie tak. Przekażą swój brak szacunku swoim dzieciom.
Boję się, że za kilka dekad będziemy całkiem otwarcie dzielić społeczeństwo na wykształciuchy, przeciętniaków i ubogich intelektualnie. Bo chyba właśnie do tego dąży ten widomy objaw rodzicielskiej niemocy lub obojętności. I to jest, cholera, strasznie smutne: brak nam patriotów, rosną nam idioci.
