Jesienne wybory parlamentarne mają być olbrzymią szansą dla środowisk antysystemowych na wprowadzenie do Sejmu swoich przedstawicieli. Póki co, sami zainteresowani robią jednak wszystko, aby ta sztuka się nie udała. Praktycznie z każdego frontu słychać już głosy niezadowolenia i rozczarowania.
Paweł Kukiz, po sporym sukcesie w wyborach prezydenckich, regularnie traci swój elektorat, a przede wszystkim potencjał wypracowany przez jego sztabowców. Sukces spowodował, że przysłowiowa woda sodowa uderzyła do głowy popularnemu muzykowi. Najpierw pozbył się ze swojego otoczenia ludzi, którzy namówili go na start w wyborach i pomogli uzyskać świetny wynik (choć akurat trudno ich było postrzegać jako antysystemowych), następnie był brak dialogu z wieloletnimi zwolennikami idei JOW, a na koniec przyznanie się do braku programu wyborczego, a nawet do braku konieczności jego sporządzenia. Gdy do tych wydarzeń dodamy jeszcze cytat, w którym Kukiz uznaje Grzegorza Schetynę za „państwowca”, to mamy wytłumaczenie jak z 20 punktów procentowych w sondażach, poparcie muzyka spadło już poniżej wyborczego progu.
Partia KORWiN ma natomiast problemy kadrowe. W ostatnich dniach partię opuściło kilkunastu rozpoznawalnych działaczy z Małopolski. Zdaniem tych, którzy odeszli, ich pomysły i sugestie nie były brane pod uwagę przez władze partii. Z tego samego powodu już wcześniej szeregi KORWiN-y opuścili działacze zajmujący się budowanie programu i tworzeniem analiz merytorycznych. Oficjalnej prezentacji programu partii oraz „gabinetu cieni” nie ma do dziś, co tylko osłabia i ośmiesza wizerunek ugrupowania. Do tego dochodzą też nieporozumienia przy ustalaniu list wyborczych, szczególnie w Małopolsce i na Podkarpaciu. Jak poinformował facebookowy profil „Korwin – Watch”, Agata Banasik, działaczka partii z Krakowa, zapragnęła zostać „jedynką” z Podkarpacia, bowiem tam ugrupowanie ma duże szansę na uzyskanie mandatu, a na pierwsze miejsce w Krakowie nie miała szans, bo to piastował będzie Konrad Berkowicz. To wywołało sprzeciw członków partii z Podkarpacia, którzy zdecydowanie sprzeciwiają się wstawianiu na swoje listy tzw. „spadochroniarzy” z innych regionów. Sprawa była na tyle poważna, że do łagodzenia konfliktu włączyli się Janusz Korwin-Mikke i Przemysław Wipler. Prawdopodobnie okręgi wyborcze nr 22 i 23 zostaną obsadzone przez podkarpackich działaczy, a pani Banasik będzie musiała się zadowolić „jedynką” w innym okręgu, lub „dwójką” w Krakowie. Te zgrzyty pokazują, że partia ma problemy bardzo podobne do PO czy PiS, a ważniejsze od pracy nad wspólną ideą, jest prywatny interes.
Grzegorz Braun zdecydował się na powołanie własnego komitetu wyborczego, o charakterystycznej nazwie „Szczęść Boże”. Jak zapewnił reżyser, próby połączenia sił wszystkich ugrupowań antysystemowych spełzły na panewce, więc zdecydował się na samodzielny start. Jego zdaniem żadna z partii nie była zainteresowana wspólnym projektem, choć praktycznie każda proponowała Braunowi wysokie miejsce na swoich listach.
Mało informacji dobiega z obozu Ruchu Narodowego, który zapewne również zdecydował się na samodzielny start. W tym przypadku sondaże dają partii małe szansę na przekroczenie chociażby progu finansowania, a co dopiero progu 5%. Być może o ugrupowaniu zrobi się głośniej, gdy ta opublikuje listy wyborcze.
Start w wyborach zapowiedział też biznesmen Zbigniew Stonoga. Jego partia – Stonoga Partia Polski – zbiera podpisy, a jej lider zapowiada publikacje materiałów, które mają skompromitować obecną władzę. Zapewne są to realne obietnice, bo Stonoga już nie raz zaskakiwał publikowanymi materiałami, przede wszystkim tymi dotyczącymi afery taśmowej.
Jak widać, każdy obóz antysystemowy wystartuje na własną rękę, choć były podejmowane próby połączenia sił. Niestety, nie brakuje im też zwykłych problemów, z jakimi zmagają się wszystkie partie, ale wygląda na to, że ich siła znacząco spada, a szansa na wywalczenie miejsc w parlamencie maleje.
