5 sierpnia 2009
Mam na imie Samuel, mam 14 lat, mieszkam na ulicy.
6 sierpnia 2009
Moi koledzy poszli z trzema bazungu (okreslenie bialych) do restauracji. Nie znam tych bialych, dlatego nie mialem odwagi sie do nich przylaczyc. Szedlem za nimi z daleka. Pozniej kilk
a razy przechodzilem pod oknami restauracji. Wieczorem dostalem od Stevena woreczek wypelniony jedzeniem.
7 sierpnia 2009
Hussien i Steven powiedzieli mi, ze byc moze biale ciocie pomoga nam wrocic do szkoly. Ucieszylem sie bardzo. Gdy ponownie sie z nimi spotkalismy nie za wiele z nimi rozmawialem, bo nie mowie po angielsku, a one nie znaja luganda. Usmiechalismy sie tylko do siebie. Wujek jest naszym tlumaczem, powiedzial, ze ciocie chca zabrac nas z ulicy.
8 sierpnia 2009
Chodzimy po Kampali, ciocie chca poznac nasze zycie. Pytaja o wiele rzeczy. Wujek wszystko im opowiada. On tez jest dzieckiem ulicy. Po poludniu idziemy na obiad i mozemy wziac prysznic w publicznej toalecie. To byl dobry dzien. Ciocie spotkamy w niedziele.
10 sierpnia 2009
Znowu jestesmy razem. Dzis pokazywalismy ciociom miejsca w ktorych spedzamy noce, odpoczywamy, szukamy jedzenia… Dziwnie tak chodzic z nimi, chociaz jest to bardzo przyjemne. Znowu czuje sie bezpiecznie, mimo tego, ze niektorzy ludzie sa dla nas wciaz bardzo niemili. Bazungu nie rozumieja, co do nas mowia.
Wieczorny koncert, na ktory poszlismy razem, byl bardzo fajny. Przynioslem ze soba mapy Ugandy na sprzedaz. Otrzymalem je od mojego starszego przyjaciela, ktory dajac mi czasami towar ze swojego sklepu, pozwala w ten sposob zarobic pare groszy. Chodzac pomiedzy samochodami przez caly dzien, sprzedam czasem trzy, cztery mapy. Po rozliczeniu sie, pieniadze, ktore dostaje wystarcza na ciapati (placek z maki zmieszanej z woda) oraz wode.
