5 sierpnia 2009
Mam na imie Hussien. Mam 13 lat. Mieszkam na ulicy.
6 sierpnia 2009
Moje ulubione jedzenie? Kurczak, frytki i Mirinda owocowa. Od rana bylem bardzo glodny. Nie udalo nam sie dzis dostac od ludzi zadnych pieniedzy. Obiad w restauracji byl jak gwiazdka z nieba. Balem sie tam wejsc, bo dzieciaki takie jak ja nie maja tu wstepu. Mozemy, co najwyzej wyjadac resztki ze smietnikow w miejscach takich jak to. Kiedy postawili przede mna talerz z jedzeniem, zapomnialem o tych wszystkich przygladajacych mi sie ludziach. Kilka minut pozniej, moj talerz byl pusty. W tym czasie Steven nie zdazyl zjesc nawet polowy.
7 sierpnia 2009
Siedzimy pod drzewem. Mijaja kolejne godziny, a ciocie nie przychodza. Gramy w pilke, potem znowu czekamy. Bylem przekonany, ze nie przyjda. Pod wieczor zobaczylem je jak zsiadaly z boda-boda. Moze jednak cos sie zmieni w naszym zyciu?
8 sierpnia 2009
Dzisiaj razem z ciociami idziemy na ulice. Mijamy dobrze znane mi miejsca. Stad wybieralem jedzenie ze smietnikow. Tutaj spedzilem ostatnia noc siedzac na schodku jednego ze sklepow. Ludzie, ktorych mijamy przygladaja sie nam. Dziwia sie temu, ze sa z nami biali. Niektorzy sposrod ulicznych handlarzy i przechodniow, wolaja za nami w luganda “uliczne psy”. Ciocie tego nie rozumieja, ale wujek tlumaczy im wszystko.
10 sierpnia 2009
Kiedy przychodzisz do dobrze znanych ci miejsc, zeby pokazac innym twoje zycie, wracaja wspomnienia. Jest zimna noc. Spie na kartonach, na klatce schodowej jednego z blokow. Nagle budze sie i dostrzegam pochylona nad soba postac – dziecka czy doroslego, nie wiem. Ten ktos przeszukuje moje kieszenie. Probuje krzyczec, ale on zamyka mi usta, jednoczesnie przecinajac nozem skore na moim ramieniu. Budza sie moi koledzy. Postac znika. Zbiega po schodach. Ten halas jest dowodem tego, ze wszystko, co przed chwila czulem, wydarzylo sie naprawde. Nie biegniemy za nim. Jestesmy przestraszeni. Probuje zatamowac krew.
Dzis kiedy chodzimy po dobrze znanych mi miejscach w Kampali, wszystko odzywa na nowo.
