W III RP mamy do czynienia z zakłamywaniem rzeczywistości na wielu poziomach. Jednak kłamstwem założycielskim, które legło u jej podstaw, jest twierdzenie, że jest to państwo polskie. Jeżeli uznamy to za prawdę, to nie będziemy mogli przeciwstawić się złu otaczającemu nas zewsząd.
Jeżeli III RP jest państwem polskim, to Bronisław Komorowski jest polskim prezydentem i powinniśmy go szanować i czcić w nim majestat Rzeczypospolitej. Również inni przedstawiciele władz powinni oczekiwać od nas szacunku i występowanie przeciwko nim jest przejawem braku patriotyzmu i miłości do naszej ukochanej Ojczyzny. Nazywanie premiera matołem, prezydenta bulem lub rezydentem, czy też podważanie kompetencji i zaangażowania polskich prokuratorów w śledztwie smoleńskim, jest antypolskie i budzić może tylko odrazę i politowanie.
Można te przykłady ciągnąć bardzo długo, ale nie o to chodzi. Musimy sobie odpowiedzieć na pytanie: czy to co dobre dla III RP jest dobre dla Polski i Polaków, czy też nie? Ja doszedłem do wniosku, że Polska i III RP są to pojęcia nie tylko rozdzielne, ale wręcz sobie wrogie.
Tylko przyjęcie takiego poglądu pozwala realnie ocenić polską rzeczywistość. Przestają dziwić posunięcia władzy, które muszą doprowadzić do nędzy i zniszczenia narodu polskiego. Przestaje dziwić buta i bezczelność tej władzy, wspieranej przez polskojęzyczne media. Wreszcie można zrozumieć skąd się bierze nienawiść i pogarda dla Polski i Polaków tak wszechobecna w życiu publicznym tego państwa. To po prostu nie jest państwo polskie, taka jak nie była nim PRL a wcześniej Generalna Gubernia czy Królestwo Polskie.
Jeżeli zgodzimy się na to kłamstwo założycielskie, to stajemy się bezbronni. Wtedy musimy przyjąć III RP z całym dobrodziejstwem inwentarza. Co najwyżej możemy krytykować wypaczenia ustroju, ale nigdy nie będziemy mogli poddać w wątpliwość dobrej woli i chęci służenia polskiej racji stanu przez takich ludzi jak Komorowski, Tusk, Piechociński, Kopacz, Dworak i reszta tej polskojęzycznej hołoty.
