Żyjemy w cudownym ustroju, w którym każdy coś dostaje za nic „bo mu się należy”. Dzisiaj postanowiłem skupić się na ekonomii rozwiązania jakim jest 51% zniżki na bilety komunikacyjne.
Jako osoba, która pokonuje codziennie 35 kilometrów w jedną stronę postanowiłem porównać ceny biletów autobusowych i wybrać najkorzystniejszego dla mnie przewoźnika. Pierwszego dnia kupiłem bilet ze zniżką studencką u przewoźnika jakim jest PKS Rzeszów. Okazało się, że jego cena wynosiła ponad 5 złotych. Drugiego dnia natomiast trafiłem do autobusu prywatnej firmy transportowej, gdzie bilet na tą samą trasę, bez zniżki kosztował 4,50. Ciekawe?
Już mówię o co chodzi. PKS Rzeszów przede wszystkim jest firmą państwową. Do 17 marca 2011 należał do Skarbu Państwa, a później w wyniku procesu, który nazwano z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu prywatyzacją stał się własnością związku podrzeszowskich gmin, czyli nadal jest w rękach urzędników i działa za pieniądze podatników. Po drugie PKS Rzeszów z mocy ustawy musi oferować bilety zniżkowe dla licznej grupy pasażerów. Teoretycznie, żeby jedna osoba mogła jechać o połowę taniej, druga musi za nią zapłacić. W praktyce z usług wyżej wymienionej firmy w osiemdziesięciu procentach korzystają studenci, uczniowie i inni „uprzywilejowani”, czyli nie ma kto pokryć za nich kosztów zniżek. Dodatkowo, jako że to firma państwowa nikt za bardzo nie przejmuje się tam ekonomią. Znaczy to tyle, że sytuacja kiedy jest za dużo autobusów na trasach, które nie mają pasażerów i za mało na trasach po których powinny jeździć jest codziennością. Ktoś musi pokryć koszty. No i pokrywa. Ci którzy mają zniżki płacą podobne kwoty do tych, które płacą pasażerowie linii prywatnych bez zniżek. A pasażerowie „bezzniżkowi” płacą podwójnie.
Wystarczyłoby tylko znieść bezsensowne przepisy i dostosować rozkład jazdy do potrzeb klientów. Ale po co? Lepiej się bawić w komplikowanie i socjal, który nie jest socjalem. Bo system socjalny jest niewydajny zawsze. Tym lepiej dla konkurencji.
