Naukowa teoria musi dawać testowalne przewidywania. W ten sposób można ją zweryfikować: jeśli rzeczywistość odpowiada przewidywaniom danej teorii taka teoria jest pozytywnie zweryfikowana. Jeśli zaś nie, teoria jest sfalsyfikowana.
Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) - ponadnarodowy panel promujacy teorię ocieplenia powodowanego aktywnością technologiczną człowieka - około 20 lat temu rozwinął szereg takich testowalnych przewidywań w postaci złożonych numerycznych modeli klimatu. Od tego czasu mamy już wystarczający materiał porównawczy w postaci wieloletnich satelitarnych pomiarów temperatury dolnych warstw atmosfery. Jak wypada porównanie przewidywań modeli IPCC z rzeczywistością? Kiepsko (dla modeli rzecz jasna).
Ściśle rzecz biorąc mowa o całym zbiorze modeli opracowanych przez IPCC i inne instytucje. Te numeryczne modele mają za zadanie symulować model klimatu i przewidywać przyszłe trendy. Modele te różnią się niektórymi szczegółami czy założeniami. Poniżej grafika przedstawiona przez klimatologa, dr. Carla Mearsa z Remote Sensing Solution (RSS) - firmy, która zarządza zespołem satelitów mierzących od lat temperatury atmosfery. 1 Dr Mears zestawił dla lat 1980 - 2014 satelitarne pomiary instrumentalne (czarna krzywa na grafice) z 33 różnymi modelami klimatycznymi IPCC, a ściślej z przewydiwaniami zmian temperatury, jakie modele te generują:
Dr Mears tak opisuje powyższą grafikę: "Wynik 33 modeli IPCC (krzywe turkusowe) w zestawieniu ze zmianą globalnej temperatury mierzonej przez satelity RSS (krzywa czarna). Pokazane są krótkotrwałe ochłodzenia spowodowane przez wulkaniczne erupcje Chichón (1983) i Pinatubo (1991) podobnie jak skok ocieplenia spowodowany przez wielkie el Niño z 1998".
Jak widać modele pasowały do rzeczywistości tak gdzies do 2000 roku. Następnie zaczyna się "rozjazd" - większość modeli odlatuje od średniej globalnej temperatury mierzonej przez satelity RSS, a po roku 2010 wszystkie modele dają zawyżone temperatury w stosunku do rzeczywistości.
Podobnie ma się sprawa przy zestawieniu przewidywań modeli klimatycznych z pomiarami temperatury atmosfery przez balony meteorologiczne:
Kolorowe linie to przewidywania różnych modeli. Krzywa czerwona to średnia przewidywań tych modeli. Zielone kwadraty to pomiary satelitarne, niebieskie kółka to pomiary temperatury poprzez balony meteo. Rozjazd z modelami jest więcej niż oczywisty.
"Pomimo tego [...] jesteśmy przekonani, że modele mogą przewidzieć przynajmniej wieloskalowe cechy klimatycznej zmiany" - stwierdza pierwszy raport IPCC z 1990 roku. 2 Mylono się.
Mamy więc klops. Dr Mears, który sam jest gorącym zwolennikiem powodowanego przez człowieka globalnego ocieplenia, przynajmniej uczciwie przyznał, że problem istnieje. Proponuje on 4 możliwe interpretacje dlaczego alarmistyczne modele tak fatalnie rozminęły się z rzeczywistością:
1. Systematyczne błędy pomiarowe. (Co ciekawe, dopuszcza się spore błędy pomiaru współczesnych instrumentów jednocześnie ustalając średnie globalne temperatury dla XIX wieku z dokładnością do setnej części stopnia C).
2. Niekompletne modele klimatyczne. Np. nieuwzględnienie (lub błędne oszacowania) zewnętrznych czynników wpływających na klimat (zmienna aktywność Słońca, pyły wulkaniczne, warstwa ozonowa)
3. Wewnętrzna, naturalna zmienność klimatyczna. Klimat to bardzo złożony system, którego wewnętrzną dynamikę rozumiemy jeszcze słabo. Modele IPCC mogą tego nie uwzględniać.
4. Błędne rozumienie fundamentalnych procesów fizycznych zarządzających procesem klimatycznym. W tym przypadku problem nie leży tyle w samych modelach ale błędnych fizycznych założeniach, na których są one oparte.
Dr Mears w swojej analizie przynajmniej uczciwie stawia problem, niestety najczęściej udzielane odpowiedzi to zwykłe ignorowanie problemu w rodzaju:
- gobalne ocieplenie postępuje niezależnie od wyników pomiarów
- zarówno ocieplenie, oziębienie oraz brak trendu świadczą o globalnym ociepleniu
- większość naukowców zgadza się, że globalne ocieplenie postępuje więc w czym problem?
- Błędy pomiarowe i kalibracji instrumentów satelitarnych nie pozwalają wychwycić apokaliptycznej skali globalnego ocieplenia
- I wreszcie last but not least: jeśli teoria nie pasuje do faktów to tym gorzej dla faktów.
*******************
1 Carl Mears, The Recent Slowing in the Rise of Global Temperatures, 22 September 2014.
2 IPCC First Assessment Report (1990), Policymakers Summary, s. 27.
