Miałem 20 lat i byłem na I roku WOSP. Czuło się wszędzie powiew wolności, a jednocześnie władza bardzo się starała demonstrować kto tu rządzi. Były zastraszenia, naciski, machina psychologicznych działań. Nagle, nieprzygotowani, psychicznie i społecznie niedojrzali znaleźliśmy się w centrum wydarzeń politycznych. Zdawaliśmy sobie sprawę, że jesteśmy obiektem różnych rozgrywek. To było mocne obciążenie psychiczne. Różnie reagowaliśmy. Ale instynktownie staraliśmy się być razem. Wydaje się to największą wspólną wartością z tamtych czasów. Dziś jadę na spotkanie z kolegami. Niektórych nie widziałem 30 lat. Uroczystość rozpocznie się Mszą Św. co dla mnie jest wielkim wydarzeniem. Wtedy, za praktyki religijne spotykały nas represje. I jeszcze jedno. Niedawno byłem na naszej uczelni. To co zastałem przerosło moje najśmielsze pragnienia. Prawdziwa europejska uczelnia (chociaż warunki lokalowe nadal skromne). Za moich czasów była zapleczem MSW. Publicznie dziękuję Pani prof. Z. Bednarek, która była dobrym duchem studentów, a później rektorem SGSP. Osobiście również wiele jej zawdzięczam.
