Są takie optymistyczne chwile, w których naocznie widzimy jak zło niszczy samo siebie. Tak jak wąż, biblijny symbol zła, zjada ono własny ogon. Jak czynione zło zostaje ujawnione napiętnowane i ukarane przez podobne zło, a w ostatecznym rozrachunku wychodzi prawda, być może szokująca, bolesna i trudna.
Oglądając wywiad Domosławsiego u Lisa trudno oprzeć sie wrażeniu, że mam przed sobą zwykłego oportunistę. Wszystko co mówi, ta pseudointelektualna mowa trawa, te frazesy trącą fałszem. I żeby było jasne nie uważam, że źle uczynił pisząc prawdziwą biografię Kapuścińskiego - innego oportunisty. Myślę, że Domosławski zrobił to dla własnej kariery, rozpoznawalności czy wreszcie dla pieniędzy. Zrobił to z czystego oportunizmu, obnażając parszywe momenty z życia, innego sławnego oportunisty.
No czyż to nie jest paradoks?
Jest jeszcze wiele biografi do napisania, wiele do sprostowania i odbrązowienia. Niezależnie z jakich pobudek autorzy tych biografi opiszą te postaci, ujawniając prawdę uczynią dobro, choć nie mam wątpliwości, że idąc śladami Kapuścińskiego, drogą życiowego oportunizmu Domosławski kariery jednak nie zrobi - a jak zrobi to znajdzie się inny domosławski i strąci go z tego cokołu.
