Oczywiście 1000-letnie władanie Rzymu w Italii nie pozostało bez rezultatu i oczywiście łacina musiała wywrzeć wpływ na mowę prostego ludu, szczególnie że obowiązek służby wojskowej i posługiwanie się przez armię tym językiem wymuszało jej rozpowszechnienie.
Mimo to jako twór sztuczny i obcy tym ludom, po upadku Rzymu łacina całkowicie zanikła a przetrwały tylko mniej lub bardziej do niej podobne dialekty. W niektórych rejonach Italii pierwotne języki słowiańskie zdołały się odrodzić i dopiero ostatnie 300 lat powszechnej indoktrynacji mieszkających w Italii ludów, doprowadziło do ich prawie że całkowitego wyrugowania.
Kolejnym wyrazem jest słowo „BIWŻIM”
Rozpoznamy w nim podobieństwo do polskiego określenia „bywać” lub „być”, ale jeszcze lepiej widać tu podobieństwo do bośniackiego „bivši” czyli po naszemu „dawno”
Następny wyraz jest trudny do interpretacji. Czytamy go jako „ZOS”.
Oczywiście łatwo się domyśleć co znaczy, ale brakuje nam w językach słowiańskich jednoznacznego odpowiednika. Największe podobieństwo znajdziemy ze słoweńskim określeniem „so znali”, które po polsku oznacza „wiedzieli”. Można więc przypuszczać, że mamy tu do czynienia ze skrótem tego wyrazu, aby dostosować go do potrzeb zaszyfrowania tego zdania.
Istnieje jednak jeszcze jedna ciekawa alternatywa. Otóż nie do przeoczenia są tu podobieństwa do niemieckiego wyrazu „sah” oznaczającego „widział”. Jest to jeszcze jeden argument na to, jak znaczy wpływ na ukształtowanie się języka niemieckiego miały dialekty ludów słowiańskich zamieszkujących tereny między Renem a Atlantykiem, a który to wpływ jest teraz przez „naukowców” w skandaliczny sposób przemilczany i fałszowany.
Następnym wyrazem jest słowo „ODNIE”
Nie da się przeoczyć jego podobieństwa do słowa „один“ z języka rosyjskiego co pozwala nam przetłumaczyć ten wyraz jako „pojedyncze“ lub też „niektóre“.
Dalej mamy słowo „DETELI“.
Również ten wyraz ma swój najbliższy odpowiednik w języku rosyjskim w słowie „дети“ i również tu występuje frapująca analogia do języka niemieckiego. Określenie „deteli“ oznacza najwyraźniej „dzieci“ w formie zdrobniałej, odpowiadającej polskiemu „dzieciątka“. Również w języku niemieckim, a w szczególności w gwarach tzw. „alemańskich“ (południowoniemieckich) zdrobnienia budowane są przy użyciu końcówki „li“
Kolejny wyraz to „TATI”
i tu też brakuje nam odpowiednika we współczesnych językach słowiańskich. Za to w niemieckim znajdziemy słowo „Taten” oznaczające „czyny”, „poczynania”.
Jak widzimy i to zdawałoby się typowo „germańskie” słowo, jest niczym innym jak zniemczonym słowiańskim słowem.
W następnym wyrazie spotkamy się z jeszcze bardziej kuriozalnym podobieństwem.
Słowo „SIEM” nie daje się łatwo powiązać z językami słowiańskimi (poza oczywiście rosyjskim „семья“ oznaczającym „rodzinę”, „wspólnotę”), ale za to bardzo dobrze pasuje do niego angielskie „same” oznaczające „to samo”. I w takim właśnie znaczeniu występuje ono w tym tekście.
Dalej mamy wyrażenie
które czytamy jako „I OPŻO”. W tym przypadku należy je tłumaczyć jako „i w przódy”.
Kolejne to „WIED” bardzo podobne do naszego „wiedzą” a jeszcze lepiej do czeskiego „vědí“ o tym samym znaczeniu.
Przedostatni wyraz „TAŻE”
tłumaczymy jako nasze „także”.
A ostatni „WOI” odpowiada naszemu określeniu na „wojnę”
W rezultacie zdanie
„DEIZOS BIWŻIM ZOS ODNIE DETIELI TATI SIEM I OPŻO WIED TAŻE WOI”
przetłumaczymy jako
„Bogowie dawno już wiedzą. Niektóre dzieciątka czynią podobnie i wprzódy wiedzą także wojny”
I trochę bardziej gramatycznie jako
„Bogowie dawno już wiedzą. Niektóre dzieciątka czynią podobnie i wprzódy (zawczasu) potrafią przewidzieć wojny”.
Jak widzimy nasze wnioski po przetłumaczeniu drugiego zdania
http://krysztalowywszechswiat.blogspot.de/2017/11/polacy-prawdziwymi-zaozycielami-rzymu.html
nie znalazły w zdaniu ostatnim potwierdzenia. Wprost przeciwnie, podobieństwa do dialektów lechickich są mniejsze i co jeszcze bardziej zaskakujące, więcej wyrazów w tym zdaniu znajduje swoje analogie w językach „germańskich” niż w polskim.
Czy to oznacza, że wnioski w powyższego artykułu były fałszywe?
Bynajmniej.
Musimy po prostu dokładniej przyjrzeć się temu zabytkowi i zauważymy, że mamy tu do czynienia z „trojakiem”. Z naczyniem, które składa się z trzech osobnych pojemników. Również trzy zdania tam się znajdujące nie można odczytać prawidłowo, kiedy je się oddzieli od pozostałych.
Wszystkie trzy części stanowią jedną całość o symbolicznym znaczeniu.
Zostało ono złożone Bogom w darze, jako symbol sojuszu trzech niezależnych narodów słowiańskich, które to ludy postanowiły zjednoczyć się w imię wspólnych interesów.
Ludami tymi byli Latynowie, Etruskowie i Sabini,
którzy to w VIII wieku p.n.e. założyli wspólnie Rzym. Ten sojusz okazał się niezwykle skuteczny i doprowadził w ciągu kolejnych wieków do wykształcenia się do Imperium Rzymskiego.
Ten sukces miał jednak swoją cenę w postaci zaniku etosu tych narodów, aż do całkowitego zakłamania ich bytu i tożsamości współcześnie.
Możemy też pokusić się o znalezienie przynależności poszczególnych zdań do konkretnego narodu.
Moim zdaniem pierwsze przetłumaczone przez nas zdanie jest zdaniem etruskim. Wnioskuję to na podstawie jego skomplikowanej budowy oraz typowego dla Etrusków „janusowego” widzenia rzeczywistości.
Drugie zdanie zapisane jest w języku Sabinów i to oni właśnie są spokrewnieni z Polakami i Rosjanami najbardziej. Rozpoznamy to równie wyraźnie po nazwie własnej tego narodu. Ma ona typowa dla Słowian formę powoływania się w nazwie ludu na określenie miejsca jego zamieszkiwania.
Sabini zamieszkiwali Apeniny aż do wybrzeża Adriatyku. Stąd określenie „Za Peni” czyli ludzie mieszkający „za Peninami”. A to określenie znamy również u nas jako nazwę gór „Pienin”.
Plemiona lechickie podbijając Italię, w trakcie wędrówek pod koniec epoki Brązu, nadawały podbitym terenom takie same nazwy geograficzne, jakie znane im były z ojczyzny.
Kiedy przodkowie Sabinow zawędrowali do środkowej Italii to wygląd tamtejszych gór (zbudowanych z waPIENI), przypomniał im rodzinne strony w Pieninach i skłonił ich do osiedlenia się na tych terenach. Ludy sąsiednie, na wybrzeżu morza Tyrreńskiego, przejęły to określenie i nadały przybyszom nazwę Zapieni, która z czasem przyjęła formę „Sabini”.
Trzecie zdanie to zdanie latyńskie, co pozwala nam na powiązanie tego ludu z grupami Słowian zamieszkujących tereny od Renu do Atlantyku a nazywanymi powszechnie Celtami.
http://krysztalowywszechswiat.blogspot.de/2017/11/pare-uwag-o-napisie-na-kraterze-z-vix.html
Tak więc odczytanie tylko tej jednej, jedynej inskrypcji pozwoliło nam na poszerzenie naszej wiedzy o historii starożytnej w niepomiernym zakresie.
Jak znacznie mogłaby ta wiedza wzrosnąć, gdybyśmy poznali znaczenie tych tysięcy inskrypcji, które jeszcze czekają na odczytanie!!
Niestety szanse na to są nieznaczne. Zdegenerowany i skorumpowany świat „nauki” nie ma w tym najmniejszego interesu.
