Znacząca aktywność ruchu KOD nie idzie na marne. Tylko od nic nierobienia lub rżnięcia w gałę nic nikomu nie przybędzie, gdzie Tusk jako wyjątek potwierdza regułę. Pozytywna działalność KOD polega w tym momencie na tym, że czym mocniej wyraża swoje niezadowolenie w stosunku do działań PIS w związku z Trybunałem Konstytucyjnym, tym bardziej zmusza to publiczność do wytężenia umysłu nad tym problemem.
Napinanie mózgu przynosi pozytywne rezultaty, gdyż wgłębiając się w temat tzw wojny o Trybunał, dowiadujemy się całkiem ciekawych rzeczy.
Uczestnicy manifestacji KOD oraz posłowie Nowoczesnej i Platformy Obywatelskiej podnoszą następujące zarzuty w stosunku do zmian ustawowych proponowanych przez PIS, a dotyczących funkcjonowania Trybunału Konstytucyjnego:
1. Ustawa sparaliżuje pracę TK.
2. Ustawa nadaje Prezydentowi, ministrowi prawa, które nie są określone w konstytucji.
3. Zmiany wpłyną niekorzystnie na przewlekłość spraw prowadzonych w TK.
4. Niektóre poprawki są niekonstytucyjne.
Donośny głos sprzeciwu opozycji dotyczy przewidywania tego, co może się dziać z Trybunałem w przyszłości. Spójrzmy zatem w przeszłość i sprawdźmy, czy powyższe zarzuty nie miały miejsca w naszej historii. Zanim jednak dowiemy się o faktach potwierdzonych i to sądownie, spójrzmy na konstytucję, która jednoznacznie określa zakres działania Trybunału Konstytucyjnego jako jednej z ważniejszych instytucji państwa jak też określa pole działania sędziego TK.
Art. 188.
Trybunał Konstytucyjny orzeka w sprawach:
1) zgodności ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją,
2) zgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których
ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie,
3) zgodności przepisów prawa, wydawanych przez centralne organy państwowe,
z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami,
4) zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych,
5) skargi konstytucyjnej, o której mowa w art. 79 ust. 1.
Art. 189.
Trybunał Konstytucyjny rozstrzyga spory kompetencyjne pomiędzy centralnymi
konstytucyjnymi organami państwa.
Art. 195.
1. Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji.
2. Sędziom Trybunału Konstytucyjnego zapewnia się warunki pracy i wynagrodzenie odpowiadające godności urzędu oraz zakresowi ich obowiązków.
3. Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego w okresie zajmowania stanowiska nie mogą należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z zasadami niezależności sądów i niezawisłości sędziów.
Dodatkowo w ustawie z 25 czerwca 2015 o Trybunale Konstytucyjnym była mowa o pracy sędziego:
Art. 32.1. Sędzia Trybunału nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej niedającej się pogodzić z zasadami niezależności sądów i niezawisłości sędziów.
2. Sędzia Trybunału nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia, z wyjątkiem zatrudnienia na stanowisku naukowo-dydaktycznym, dydaktycznym lub naukowym u jednego pracodawcy, w łącznym wymiarze nieprzekraczającym pełnego wymiaru czasu pracy pracowników zatrudnionych na tych stanowiskach, o ile nie utrudnia to pełnienia obowiązków sędziego Trybunału.
3. Sędzia Trybunału nie może podejmować innego zajęcia, o charakterze zarobkowym lub niezarobkowym, które utrudniałoby pełnienie obowiązków albo mogło osłabiać zaufanie do bezstronności lub przynieść ujmę godności urzędu sędziego.
4. O zamiarze podjęcia zatrudnienia lub innego zajęcia, o których mowa w ust. 2 i 3, a także o zamiarze ich kontynuowania przez sędziego obejmującego stanowisko w Trybunale, sędzia Trybunału zawiadamia Prezesa Trybunału. Prezes Trybunału pisemnie informuje o sprzeciwie, jeżeli uzna, że podjęcie albo kontynuowanie zatrudnienia lub innego zajęcia będzie utrudniało pełnienie obowiązków, osłabiało zaufanie do bezstronności lub przynosiło ujmę godności urzędu sędziego Trybunału. W przypadku sprzeciwu sprawę, na wniosek sędziego Trybunału, rozstrzyga Zgromadzenie Ogólne.
Tyle mówią przepisy o tym, czym powinien zajmować się sędzia Trybunału Konstytucyjnego. Przepisy przepisami, a życie swoje. Sięgnijmy do orzeczenia WSA Warszawa w sprawie o sygnaturze II SAB/Wa 147/13. Sprawa dotyczyła skargi Stowarzyszenia X na brak decyzji o udzieleniu informacji publicznej przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego. Całkowicie podzielam opinię sądu WSA Wa-wa co do zasadności odrzucenia wniosku Stowarzyszenia X. Tu Prezes TK nie popełnił niczego, co mogłoby stać w niezgodzie z prawem obywatela do informacji publicznej. Nie mniej jednak przy tej okazji wyszło szydło z worka i gdyby nie dzisiejsza wojenka o Trybunał, sprawa przeszłaby niezauważona.
W uzasadnieniu orzeczenia sądu WSA Wa-wa czytamy niezmiernie interesującą informację:
,,Od 2011 r. w Trybunale Konstytucyjnym toczą się – pod kierunkiem Prezesa – prace studialne i projektowe nad nowymi rozwiązaniami w zakresie organizacji i funkcjonowania Trybunału. Charakter tych prac ogranicza się do wypracowywania koncepcji i propozycji nowych bądź znowelizowanych rozwiązań usprawniających działalność i pożądanych wyłącznie z punktu widzenia Trybunału (w takim sensie subiektywnych i "roboczych")
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/3F99EFC18D
Biorąc pod uwagę fakt wyłączenia się trzech sędziów TK przy orzekaniu sprawy w dniu 3 grudnia 2015, należy stwierdzić jednoznacznie, że sędziowie TK z Prezesem na czele poprzez wyłączenie się z orzekania w sprawie, potwierdzili fakt dokonania czynu zabronionego o którym jest mowa w konstytucji art. 195 ust. 3. Oznacza to wprost, że wyłączający się sędziowie złamali konstytucję.
W związku z powyższym Obywatele i Obywatelki z KOD, nawet PZPR dopuszczała w okresie swojego żywota tak zwaną samokrytykę. Niestety, Prezes Rzepliński nie ma dotychczas poczucia rzeczywistości. Działacze KOD, pomóżcie Prezesowi podjąć honorową decyzję w sprawie dokonania rachunku sumienia. Liczę także na to, że Prezes Rzepliński podejmie właściwą decyzję i pozostanie moim byłym Prezesem Trybunału w poczuciu wielkiej odpowiedzialności za ład i porządek w Polsce.
