Setki, tekstów, artykułów, reportaży i śledztw dziennikarskich i nie tylko takich.... o Amber Gold. I co? I nic. Nikt nie wiem gdzie są pieniądze klientów i co ta spółka tak naprawdę robiła. konia z rzędem temu, kto to wyjaśni, bo Premier nie potrafi, prokuratorzy milczą a dziennikarze mediów mainstreamowych znudzą się za tydzień.
Zwykły ciułacz, który zaniósł swoje oszczędności do Amber Gold przeżywa teraz stany przedzawałowe. Obwinia państwo za wszystko, zamiast winić siebie. Państwo umywa ręce niczym Piłat i nie zamierza zająć się sprawą nieco „odważniej”. W zasadzie szary Kowalski jest winien sam sobie a władze, zgodnie z obowiązującym prawem i neoliberalną filozofią nieingerencji w obrót gospodarczy, grzecznie poczekają na bankructwo AG. Być może prokuratura zbada sprawę i sprawdzi czy nie była oszustwem, aresztuje Marcina P. i po 5 latach procesu poszlakowego skaże na 3 lata więzienia. Marcin P. od razu opuści areszt (czas aresztu zostanie zaliczony na poczet kary) i w te pęd popędzi do sądu rejestrowego i założy Amber Gold Bis. Nikt nie wyjaśni do końca, co stało się z tą firmą. Nie dowiemy się czy prała brudne pieniądze i czyje to były pieniądze. Mało prawdopodobne jest również, aby znalazł się jakiś polski sędzia Falcone, który dogrzebie się do wszystkich, również niewygodnych, szczegółów operacji Amber Gold.
Oprócz apelu, jaki pojawił się w tym portalu, aby wspólnie szukać wyjaśnienia, postuluję jeszcze coś. Dziennikarstwo śledcze upadło.... choć jest tak potrzebne. Upadło, bo wydawcom nie opłaca się wspierać drogich i kosztownych śledztw, które zazwyczaj stają się jeszcze bardziej kosztowne po ich zakończeniu i serii procesów sądowych. Powinno wrócić, bo pseudo-afery w rodzaju sextaśm Samoobrony, tylko rozmydlają rzeczywistość. Media zajęły się pilnie badaniem działalności polityków, odsuwając na bok ich styk ze światem gospodarki i sam świat gospodarki. Wynika to z różnego rodzaju związków finansowych ale także hedonistycznej potrzeby rynkowej jaką jest infotaimment - rodzaj rozrywki, związany z dostarczaniem informacji. W głównym wydaniu Wydarzeń czy Faktów, lepiej pokazać wykrzywioną twarz Waldemara Pawlaka, ironiczną wypowiedź Stefana Niesiołowskiego czy rzecznika PIS-u, który wypowie się na absolutnie każdy temat. Wszystko w zgrabnej formie, bez zbędnych szczegółów. Media nie patrzą na ręce polityków. Patrzą na ich twarze. Tak jest łatwiej. Społeczna odpowiedzialność mediów i dziennikarzy za jakość naszego życia publicznego jest żadna, czego smutno dowiódł Amber Gold. Nie było bowiem krzyku w mediach, przestrzegającego przed tą spółką. Był tylko branżowy szum, zbyt cichy, aby usłyszała go schorowana emerytka. A nawet jeśli coś słyszała, to był to zapewne głos ojca Rydzyka, który nie przestrzegł jej przed gdańskim parabankiem, choć teraz napewno przyłączy się do chóru obwiniających za całe zamieszanie polskie państwo, a w sposób szczególny Platformę Obywatelską. Mrożek by tego lepiej nie wymyślił.
