W małych miasteczku na kresach przed 1939r. Nie dziwcie sie sentymentom środowisk żydowskich do filmu Ida (zwłaszcza semickich dziewcząt), Może jest trochę przekłamany, może nawet bardzo, ale przecież zdradza ich największe sentymenty. Tak to było. Marzenia się spełniają. Już po 45r. Ciotka Idy Wanda mogła sie spotkać ze swoim marzeniem twarzą w twarz wydając nań wyrok śmierci, tortur czy wieloletniego więzienia i degradacji społecznej.. za te samochody i kochnaki, suknie ślubne, i rauty, o których ona mogła tylko marzyć przed 1939r. Może to małostkowe, może niesprawiedliwe, ale przecież ludzkie. Śmierć za nieodwzajemnioną miłość Semitek do Ariów. Taka to był historia. Piękna historia (tak na marginesie), gdyby tylko chcieć ją prawdziwie i tak po słowiańsku opowiedzieć (tylk czy PISF taką opowieść by sfinasował?). Historia polskiego pana i biednej Żydówka nieszczęśliwie w nim zakochanej - ciekawe co na taką prawdziwą przecież historię powiedziałyby środowiska żydowskie w Hollywood? :)
Nie wiem czy znacie historię Parku Zofiówka w Humieniu, Zakochany Szczęsny Potocki miał rozmach. To było właśnie takie marzenie o jakich śniły biedne Żydówki również w II RP. 'Założenie parku kosztowało 15 milionów ówczesnych złotych, co stanowiło kolosalny wydatek na ówczesne czasy, a jego budowa zakończyła się w pierwszych latach XIX wieku.' Był też niezły dokumnet na ten temat pt 'Kwiaty Targowicy'. Fantastyczne scenariusze skrywa historia Rzeczpospolitej, przy której 'Ida' to małomiasteczkowa opowieść o semickich tęsknotach i lękach, ale też o prawdziwych uczuciach do niespełnionego marzenia.
ps. A obok na wideo biedny Tomasz Raczek... próbuje nas przekonać, że 'Polska to Ida', sami powiedzcie czy to postPRLowskie semickie dziennikarstwo nie jest śmieszno żałosne? :) Polska to nie Chopin, Fredro, Sienkiewicz, Prus, Papież, Wałęsa, Wajda i Polański, Szczęsny Potocki i Rober Lewandowski i Adam Małysz czy Krzysztof Penderecki.. tylko 'Ida'. Wszystko to pokazuje jak środowiska żydowskie z Polski tęsknią za swoimi mitami. Trudno powiedzieć czy się roześmiać czy ich po prostu przytulić z powodu tego ich nieszczęścia mentalnego.
