Moja pierwsza (może nie ostatnia) krótka notka jest co tu dużo mówić prywatą.
Jest reakcją na zdziwienie. Zdziwienie tym, że po – uwaga teraz po bandzie: bynajmniej nie w stylu salonu, nieobraźliwym - jednorazowym, lata temu umieszczonym komentarzu na blogu red. Warzechy okazało się dziś, że nie mogę zamieścić tam komentarza.
Nie to nie. Pobiegam po swoim podwórku :) Ad rem:
Jest coś, czego nie umiem nazwać słowami, po naszej - nazwijmy to prawej stronie. To coś sprawia, że w żadnej w zasadzie dziedzin z swej aktywności nie skupia się ona na sobie. Na tym żeby to co robi, jak robi, było lepsze, bardziej twórcze, kreatywne, bardziej efektywne. Jest permanentnym znacznikiem , muszę użyć cudzysłowu, „prawej strony” (przynajmniej tego salonu ), że większość pól jej interakcji z rzeczywistością odbywa się poprzez – najczęściej niestety w negatywnym kontekście – skupianie się na aktywności innych.
W ramach zatem pracy organicznej: żyj i daj żyć innym red. Warzecho. W tym konkretnym przypadku: nie wyliczaj do której puszki ile wrzuca Komorowska i inne lemingi. Zorganizuj swoją puszkę lub spraw, by twoje „puszki” bardziej ludzi poruszyły, przyciągnęły.
Last but not least – kochaj bliźniego swego jak siebie samego. Zrób coś dobrego dla innych.
PS. pierwsza notka to jest. Jeśli są wpadki w edycji, wybaczcie :)
