Mnie nikt nie lubi. Niby czemu by miano? Niczego nie rozdaję, poza marną mądrością w słowach zawartą, tematami do przemyśleń. Nawet Bóg zesłał na mnie nowotwór. Mane, tekel, fares. Ty do kasacji - i nic zrobić nie można. Jobs nie zrobił, Przybylska, milion innych.
Kilka miesięcy życia. Nigdy nie lubiłem czekać. Każdy skona. Po co więc w życiu się starać? Można wierzyć, że żyje się dla Boga. Można myśleć, że dla własnych dzieci i dla ich dzieci. Można uważać, że jedno i drugie jest ważne, lub nie. Co się liczy? Niewiele. Gdy masz przyszłość, wtedy dużo.
Ludzie mordują się dla pieniędzy i władzy, a jeszcze przez głupotę, popęd seksualny. Innych powodów nie mają. Myślą, że coś zyskują, lecz co? Tylko wrażenia, możliwość doświadczania rzeczywistości. Liczy się pytanie, to jedno, dokąd zmierzamy. Dokąd? Do śmierci, przede wszystkim. A co potem? Czy to, co było przed naszymi narodzinami? Może Bóg! Jest zagadka, a odpowiedź teraz, że nic, albo po śmierci, że coś.
Można wykorzystać matematykę, by policzyć i określić wszystko, co istnieje, by stworzyć człowieka za pomocą cyfr. Życie jest matematyką. Każdy rodzaj zła, jaki wyrządzisz, przypadkiem lub nie, można opisać matematyką, całe dobro można! Matematyczne wzrory budują naszą rzeczywistość. Matematyka sprawa, że myślisz, kalkulujesz, oceniasz i cieszysz się.
Kiedy umierasz, zmienia się rzeczywistość. Kiedy się rodzisz, już świat jest inny, bo ma kogoś nowego. Dokąd on zmierza? Właśnie odkryłem, że sens jedyny, jaki można odnaleźć w życiu, dotyczy Boga. Umrzesz za kilka miesięcy, jutro lub o wiele później. Lecz po co żyłeś? Bóg nie stworzył złego świata. To ludzie decydują, jak wygląda rzeczywistość, świat cały. A Alfa i Omega oceni życie.
