Na wstępie chciałbym zaznaczyć że Fizycy bardzo chcieli by abym się mylił i do ich świadomości nie dociera taka możliwość że być może moje wyniki są prawidłowe. Po prostu nie umieją sobie wyobrazić że w wiedzy którą posiadają od ponad stu lat może być jakiś błąd, zwłaszcza że ten błąd jest dość szokujący
(A)
Dowód jest tutaj a dowód na właściwa pochodną tutaj
Dodam że dla mnie też jest to szok, ponieważ w ogóle się nie spodziewałem takiego wyniku. Jednak ja nie opowiadam bajek a działam na równaniach matematycznych i wynik ten jest efektem równań matematycznych a nie mojej wyobraźni. Ja nie mam możliwości naginania matematyki pod to co ja bym sobie życzył, tak samo jak żaden człowiek nie ma żadnej kontroli zarówno nad matematyką jak i nad tym jak rzeczywistość działa. Nawet jeżeli wszyscy Fizycy świata i wszyscy ludzie na ziemi zaprzeczali by jakiemuś zjawisku Fizycznemu, to nie ma żadnego wpływu na to czy dane zjawisko jest prawdziwe czy też nie, ponieważ nikt nie ma kontroli nad naturą zjawisk Fizycznych jak i nad równaniami matematycznymi. Kiedyś wszyscy naukowcy świata uważali że ziemia jest płaska i palono tych którzy uważali inaczej i nic to nie zmieniło w rzeczywistości.
Ludzie mają tendencje do negowania faktów które z jakiś powodów im się nie podobają ale to nie zmienia nic w tym fakcie, oprócz tego że ktoś błędnie uznaje go za fałszywy. Jeżeli ktoś twierdzi że moje równania są błędne to musi to udowodnić matematycznie a wszelkie opinie chociażby od najwybitniejszych Fizyków, pozostają jedynie opiniami.
Jestem amatorem i dość często zdarza mi się popełnić jakieś szkolne błędy lub błędy formalne. Wielu tych którzy nie chcą poznać i zrozumieć tej wiedzy która odkryłem, wykorzystuje moje błędy aby zanegować moje wyniki. To że ja popełnię jakiś błąd, że coś źle zapisze nie oznacza że mój wynik jest fałszywy, ponieważ po korekcie może okazać się prawdziwy. Jeżeli chcecie udowodnić fałszywość moich tez, wymagany jest dowód negujący jej poprawność a nie wskazywanie jakiś drobnych błedów czy błedów formalnych w moim wywodzie.
Pochodna wektora momentu pędu jest to granica funkcji
(B)
Nie zanegujecie mojego dowodu wykorzystując moje błędy w zapisie. Owszem błędy te trzeba poprawiać ale nie świadczą one o błędności tezy.
Przechodzimy do konkretnych przykładów. Jak słusznie zauważył jeden z komentatorów w poprzedniej notce, przy ruchu jednostajnym po okręgu licząc iloczyn wektorowy wektora położenia na wektor prędkości razy masa, wychodzi nam niezerowy wektor zmiany momentu pędu a każdy kto chociaż trochę interesuje się Fizyką wie że, przy ruchu jednostajnym po okręgu nie mamy do czynienia ze zmianą wektora momentu pędu
gdzie
Nieważne że zmiana czasu będzie nieskończenie mała, ponieważ wynik musimy przeskalować. Czyli jeżeli chcemy uzyskać wynik w sekundach i do obliczeń weżniemy jedną milionową sekundy uzyskując bardzo malutki wynik, to następnie musimy pomnożyć ten wynik przez milion uzyskując właściwy wynik. Równanie jednoznacznie wskazuje że w tym przypadku wynik tego iloczynu wektorowego będzie różny od zera a każdy Fizyk wie że powinien być zerem
Czy to błąd w obliczeniach? Mimo że komentator chciał tym przykładem zaprzeczyć mojej tezie (A) to tylko potwierdził to co pokazuje mój dowód, że iloczyn wektorowy wektora położenia na wektor przyspieszenia razy masa nie pokazuje poprawnie pochodnej wektora momentu pędu.
Policzmy więc dalej czy moja teza (B) da poprawny wynik?
Czyli tak jak się mogliśmy spodziewać i co jest zgodne z obecną wiedzą, pochodna wektora momentu pędu dla ruchu jednostajnego po okręgu równa się zero. I każdy kto zna się na matematyce po zapoznaniu się z moim dowodem (tutaj) będzie wiedział że moja teza (B) jest zawsze prawdziwa i chociażby wszystkie autorytety na Ziemi twierdziły inaczej to nie zmieni tego faktu, ponieważ ludzie nie mają możliwości zmiany praw Fizyki czy możliwość zanegować, nagiąć równań matematycznych które Fizykę opisują. Mnie możecie uciszyć ale nie zmienicie mechanizmów jakie rządzą tym światem.
Aby pokazać że teza (B) jest zawsze prawdziwa weźmy inny przykład z dziewięcioma dowolnymi liczbami
Fizycy za wszelką cenę będą chcieli zanegować tezę (B) bo nie zgadza się ona z ich wyobrażeniem tej pochodnej i jest sprzeczna z ich wiedzą którą nauczyli się w młodości i którą na co dzień używają. Włącza się instynkt samozachowawczy gdyż teza (B) burzy strukturę w jakiej funkcjonowali, wymusza weryfikacje ich wiedzy i uaktualnienie schematów jakimi się posługiwali. Pozostaje więc obawa starych czy utrzymają oni swoją pozycje i będą umieli się odnaleźć w nowej wiedzy. Jednak postępu nie da się zatrzymać, jedyne co to można żałośnie próbować go opóźnić.
