11 lat po Smoleńsku.
Zrobiłem ten film, aby przypomnieć i unieśmiertelnić czyny, słowa i osoby.
Stawia on gorzką i trudną do przełknięcia diagnozę, dotyczącą kondycji części polskiego społeczeństwa.
Diagnozę, o której boimy się mówić głośno.
Film tworzą cytaty z materiałów video, wywiadów, artykułów, zdjęć oraz produkcji filmowych, które powstały po 10 kwietnia 2010 roku. Niektóre są znane opinii publicznej, inne kompletnie zapomniane lub przemilczane.
Dzięki zebraniu wielu rozproszonych źródeł w jedną całość, widz ma szansę zobaczyć w pigułce postawy, decyzje i zachowania bohatera zbiorowego niniejszego dokumentu. Owym bohaterem są politycy, urzędnicy, osoby życia publicznego, dziennikarze, naukowcy, celebryci i w końcu zwykli ludzie, którzy stanęli po stronie lekceważenia, ośmieszania, wyszydzania i marginalizowania Tragedii Smoleńskiej, powielania kłamstw i oszczerstw na jej temat oraz zrzeczenia się jakiejkolwiek odpowiedzialności za samą Tragedię i jej konsekwencje.
Z ekranu przebija serwilistyczna, uniżona postawa najwyższych polityków i urzędników ówczesnej Polski wobec Rosji połączona z butą, arogancją i cynizmem wykorzystywanymi do celowych działań wewnątrz kraju. Widzimy jak na dłoni kłamstwa, mataczenia, zaniechania i kapitulację. Widzimy zdrajców, tchórzy, kłamców, oszczerców, bluźnierców, konformistów, barbarzyńców, łotrów, błaznów i ogłupiały motłoch.
I zadajemy sobie pytanie: czy ja stoję lub stałem kiedykolwiek po ich stronie?
Zapraszam:
