Niedawno Andrzej Wajda zapowiedział, że planuje zrobić film o Lechu Wałęsie. W wypowiedzi wynikało, że to ma być odtrutka na książkę Cenckiewicza i Gontarczyka ("iKiedy szkalują naszych przyjaciół, ktoś musi stanąć w ich obronie. Wypadło na mnie"). Ale ukazała się następna ksiązka, Zyzaka. Później artykuły, których dotarto do ludzi, na wypowiedziach których opierał się Zyzak.
Jest taka wspaniała scena we „Wszystko na sprzedaż”. Przypomnijmy: Andrzej (reżyser) planuje nakręcić film o Aktorze, który zginął skacząc z pociągu (oczywiste dla wszystkich). Aktor opowiadał różne swoje niewiarygodne przygody z czasów okupacji, które traktowano jako co najmniej podkoloryzowane, o ile nie zmyślone. Andrzej chce to sprawdzić, jedzie więc do osób, które mogą to wszystko zweryfikować. Ale wcześniej dotarł tam Daniel, .młody aktor, ktoś w rodzaju następcy Aktora. I to właśnie ta scena:
„Nie idźcie tam Wszystko prawda. Wszystko. kubek, wojna, róże z Berlina”
(gdzieś między 3’ a 5’30’’)
Podobał mi się artykuł Gontarczyka o książce Zyzaka. Oral history to dość niebezpieczna technika dla historyka. (Choć podkreślić należy, że jest to jedna z podstawowych technik pracy Muzeum obozu w Auschwitz). Kiedy jednak przeczytałem materiał „Gazety Pomorskiej” przypomniała mi się właśnie ta scena.
Od premiery „Wszystko na sprzedaż” minęło 40 lat. A dzisiejsze kino to w duzym stopniu świat cytatów, odniesień, trawestacji…
