Kopernik, Galileusz, Bruno, Newton, Kepler, starożytni.
Oni to pokazali, że ontologiczna koncepcja świata - wywodząca się jeszcze z kultur pierwotnych - dzieląca świat na: Podziemny, Ziemski i Niebieski/Niebiański, nie ma sensu.
To ludy pierwotne wyznawały pogląd, że istnieje świat im naturalny - ziemski, świat zmarłych lub złych duchów pod ziemią, i na Niebie - świat bogów (Wenus, Mars, Saturn, Jowisz).
Kłam tym poglądom zadali wyżej wymienieni myśliciele.
Newton pokazywał, zainspirowany ezoteryką, że jedna siła rządzi spadaniem ciał na naszej planecie, jak i poruszaniem ciał niebieskich - grawitacja.
Bruno wykazywał, że Ziemia również jest ciałem niebieskim i znajduje się w Niebie, a także, że jest taką samą planetą jak inne.
W ten sposób złamali oni fundamentalny wcześniej podział świata. Niemożliwe teraz staje się uzasadnienie, zaświatów. Świat jest jeden, wszystko co istnieje to Wszechświat. Nie ma hierarchii światów. Nie można wykroczyć poza świat.
To również daje nowe pole interpretacji starożytnych ksiąg religijnych. Jakoże opisują jednostkowe zdarzenia, nie jesteśmy w stanie wyjaśniać ich odwołując się do ogólnych praw, ale jeśli nie traktować ich jako mitologii, a jako zapiski historyczne, możemy dojść do wniosku, że opisują właśnie nie bogów, a spotkania z przybyszami z innych planet. Analogii tu dostarcza przypadek antropologiczny zwany kultem cargo. Są to ruchy religijne powstałe wśród ludności pierwotnej wysp Pacyfiku, które zaczęły czcić jako bogów, przylatujących do nich, jak sądzili z niebios, amerykańskich żołnierzy z żywnością i innymi darami nowoczesnego świata.
