Tytułowe słowo zostało już dawno temu naukowo zdefiniowane, więc w tym zakresie nie będę się nim zajmował. Zajmę się dosyć frywolnym ujęciem tego pojęcia.
Otóż ekstremiści uważają, iż oni dzierżą prawdę o życiu, prawdzie, prawie i sprawiedliwości. Oni wierzą, że jedyne występujące na świecie pokłady dobra skumulowane są w nich, a skoro tak, to występujące w przyrodzie odstępstwa nie są jedynie odstępstwami, różnicami, lecz oczywistymi herezjami i zdradami. Te oczywiście zasługują na najwyższy wymiar kary zależny od złożoności środowiska wyrokującego.
Ekstremiści nie widzą interlokutorów, dyskutantów, oponentów. Widzą karkołomnie uzasadniane struktury, na czele których soją możni, których jedynym celem jest zniszczenie cywilizacji, o którą troszczy się ekstrema. Wszystko stanowi śmiertelne zagrożenie, zatem wszystkie metody można stosować, by patologię zniszczyć, wyplenić.
Wysiłki podejmowane dla uzasadnienia swych poczynań znajdują posłuch – jak zwykle – u najuboższych i najgorzej wyedukowanych. To symptomatyczne, że ludzie chcący polepszyć byt biedoty zawsze postulują odbieranie dóbr innym – jakież to genialne, ale niestety nie nowatorskie – Hitler,Lenin, Stalin i im podobni wpadli na to wcześniej.
Pozdrawiam.
