Wielość popełnionych notek na temat wczorajszego występu Jarosława Kaczyńskiego u Tomasz Lisa mogłaby sugerować wyczerpanie tematu, ale to pozory. Nie będę pisać, kto wygrał, a kto przegrał, ponieważ to nie ma najmniejszego sensu. Zwolennicy Kaczyńskiego nigdy nie będą w stanie przyznać, iż prezes wypadł gorzej o interlokutora, a co dopiero, że nie miał racji lub mijał się z prawdą.
Pierwsza kwestia – kultura osobista. Prezes zawżdy podkreśla, iż jest człowiekiem wysokiej kultury osobistej. Taką opinię forsowali również jego stronnicy. Niestety, we wczorajszym programie prezes wykazał się brakiem kultury osobistej, dobrego wychowania – o którym wielokroć wspominał (np. kiedy szydził z podwórkowego wychowania Tuska). Czym innym jest cięta riposta czy nadużycie semantyczne, a czym innym lżenie kogoś, ergo bycie wobec kogoś chamskim. Prezes Kaczyński wczorajszym wystąpieniem dowiódł, iż jest zdolny stosować dyfamację i jest zdolny do prezentowania zachowań skrajnie niekulturalnych, ergo chamskich. Nie twierdzę – co zaznaczam z całą mocą – iż prezes jest skrajnie niekulturalnym człowiekiem, a jedynie, że wczoraj taki – według mnie – był. Cóż, kiedy aspiruje się do tronu „kibiców” widać tak trzeba.
Cóż, ja się na prezesie zawiodłem, ale może to przemyślana taktyka. Może takiego prezesach pragnie elektorat Prawa i Sprawiedliwości? A może po prostu koalicja z Samoobroną musiała na Jarosławie Kaczyńskim odcisnąć swoiste piętno? Wypowiedzi prezesa o premierze i prezydencie tylko potwierdziły fasadowość jego metamorfozy.
Chcąc nie chcąc, Lis nieco odsłonił kotarę, za którą po scenie pląsają myśli prezesa.
Pozdrawiam.
