Model profilaktyki, ratownictwa i aktywizacji w polityce społecznej, w tym w pomocy społecznej, w którym osoby korzystające z ofert instytucji powołanych do rozwiązywania, czy łagodzenia skutków określonych kwestii społecznych są traktowane jako przedmiot oddziaływania tych instytucji – to paternalistyczny model skazany na niepowodzenie…, ale być może korzystny dla oportunistów, którzy będą realizowali programy tych instytucji… Czas uświadomić sorzbie, że główną funkcją instytucji polityki społecznej winno być zapewnienie osobom niesamodzielnym dostępu do różnych ofert oparcia społecznego, a nie opieki, czy pomocy skazujących te osoby na bierność. Aktywizowanie użytkowników ofert systemu polityki społecznej uwzględniające ich podmiotowość i godność nie może się odbywać poprzez uprzedmiotowianie tych osób.
Niestety, możni tego świata i siedzącym w ich kieszeniach oficjalni zarządcy zadbali o to, by Ludzkość nigdy nie miała woli bronienia się przed nieludzkim jej traktowaniem, atakowaniem i eksploatowaniem jej przez elity. Ludzkość żyjąc w świecie mamideł tworzonych przez bogaczy oraz ich sługi traci wolę otrząśnięcia się z żerującej na niej elity także dlatego, że wielu z nas cierpi biedę, niedożywienie, tracimy poczucie bezpieczeństwa, infekowana jest ustawicznie lękami, etc.
