Przegranym pisać nie wolno - felieton Wiktora Świetlika
Churchill kiedyś stwierdził, siadając do swoich wielotomowych dziejów II wojny światowej, że historia będzie dla niego łaskawa, bo ją sam napisze. Na szczęście z czasem powstało wiele innych książek i prac, także skrajnie wobec Churchilla krytycznych.
Z nich wszystkich można wydobyć wypośrodkowany obraz tego polityka, a przede wszystkim wyrobić sobie własny punkt widzenia. Można uznać, tak jak uznała większość Brytyjczyków, wojennego premiera za najwybitniejszego Brytyjczyka, ale można go potraktować też – jak wielu Polaków – za cynicznego gracza i wiarołomcę niedotrzymującego sojuszniczych zobowiązań.
Niestety, nam nie jest to dane. Dowodem jest wrzawa wokoło programu Jana Pospieszalskiego, w którym zaprezentowano film, w którym to z kolei filmie, pokazano dokument mający świadczyć o nielojalnym stosunku Bronisława Geremka wobec „Solidarności”. Nie rozstrzygam a autentyczności tego papieru i prawdziwości idących ewentualnie za nim interpretacji. Poznałem osobiście profesora Geremka, przeprowadzałem z nim kilka wywiadów, był bardzo miłym i inteligentnym człowiekiem. Było mi bardzo przykro kiedy zginął. Ale jako postać – dla Polski – historyczna, może wzbudzać kontrowersje, admirację, jak i zarazem niechęć, a przede wszystkim dyskusję. Inna sprawa, że tylko w ten sposób można kogoś pokazać jako człowieka ciekawego: z krwi i kości, mającego wady i przywary, popełniającego błędy, przezwyciężającego słabości. A nie jako świeckiego świętego.
Postaci historyczne zasługują na dyskusję, nawet Jan Paweł II, i ta dyskusja się toczy. Na dyskusję zasługują i Piłsudski, i Dmowski, i Wincenty Witos. Szlag mnie trafia, kiedy w kolejnych polskich produkcjach filmowych tego ostatniego, zasłużonego, a niedocenianego dziś polityka, pokazują jako wiejskiego głupka albo chłopskiego Dyzmę, ale nie będę się przecież z tego powodu domagał, by Wajda i Hoffman przepraszali za swoje filmy.
CZYTAJ DALEJ
TUTAJ
