Tytuł tej notki to aluzja do tytułu notki pani Janiny Jankowskiej, która napisała, że red. Jarosław Kulczycki jest dziennikarzem zaangażowanym.
Rozumiem oburzenie pani Janiny, że oto na antenie telewizji jeden dziennikarz zarzuca drugiemu (no, niby tylko pyta), że ten bierze pieniądze od sztabu wyborczego kandydata na prezydenta PiS. Jasne, nieładnie. Bardzo nieładnie i każdy dziennikarz może się oburzyć, nawet wyjść ze studia. Rozumiem i popieram.
Ale! (Musiało być jakieś "ale".) Redaktor Warzecha jest akurat jednym z ostatnich ludzi, który może oburzać się na jakieś podłe zarzuty. Mógłby, gdyby sam ważył słowa i co najwyżej okazjonalnie jemu samemu wyrwałoby się jakieś oszczerstwo. Porównanie prezydenta do starego poloneza jest akurat - moim zdaniem - jak najbardziej dozwolone. Taka krytyka. Nie wolno jednak zarzucać mu - bez przedstawienia dowodów - zdrady państwa (sprawa WSI). Ktoś powie, że red. Warzecha nie postawił takiego zarzutu. Niby nie. Ale tak samo można powiedzieć, że red. Kulczycki nie zarzucił brania pieniędzy - tylko zapytał. Red. Warzecha wraz z kolegami nie stronią zresztą od całego szeregu podobnych sugestii, jak np. zarzucanie premierowi Polski spiskowanie z Putinem w celu zamordowania polskiego prezydenta i 95 osób.
Pani Janina napisała: "Jak trzeba być emocjonalnie zaangażowanym po jednej stronie tej kampanii wyborczej, by (...) reagować najcięższym zarzutem..." Ma rację. Ale najcięższym zarzutem nazwałbym raczej zdradę państwa i zamordowanie prezydenta. Więc to przede wszystkim red. Warzecha wykazuje cechy "dziennikarza zaangażowanego".
Chcę podkreślić, że moim zdaniem red. Kulczycki zachował się bardzo źle. Nieprofesjonalnie. Ale nie potrafię mu czynić wyrzutów. Tak jak nie czynię wyrzutów synowi, który naszemu sąsiadowi - wiecznie przeklinającemu - nie powiedział "dzień dobry", gdy ten krzyknął do niego: "trzymaj k...wa windę!"
